Zidovudinin transdermal uygulanmasında geçiş arttırma çalışmaları
dc.contributor.advisor | Baykara, Tamer | |
dc.contributor.author | Atılay Takmaz, Evrim | |
dc.contributor.department | Eczacılık | tr_TR |
dc.date.accessioned | 2022-04-13T08:26:59Z | |
dc.date.available | 2022-04-13T08:26:59Z | |
dc.date.issued | 2007 | |
dc.description.abstract | In order to prepare formulations, polimethyl methacylate type polymers (Eudragit RL 100, RS 100) and ethyl cellulose polymers were used either alone or in combination with each other. Films were prepared by solvent evaporation method in stainless steel discs (3,6 cm in diameter). Each of the monolithic films includes 2,5 % w/w or 5 % w/w AZT and 25 % w/w dibuthyl sebacate of the dry polymer weight. HPLC and UV spectrophotometric analyses were used to determine amount of the drug in the films. Film thicknesses and diameters and in vitro and ex vivo release studies from films with franz diffusion method was performed. In vitro release study from films was studied with franz diffusion cells by using 0,22 ?m cellulose acetate membrane. The effect of polymer type on the in vitro release of zidovudine from films was performed and it was found that, the films that includes Eudragit RL 100 (%100 w/w) showed more rapid in vitro drug release among the formulations and films prepared by ethyl cellulose (%100 w/w) have the slowest in vitro drug release among the formulations. All the formulations were best fitted to Higuchi release kinetics. The effect of iontophoresis on the in vitro release of zidovudine was performed for 2 hours with 0,1 mA/cm2 and 0,5 mA/cm2 direct current by using Ag/AgCl electrodes and the results showed that the effect of iontophoresis on the release of zidovudine from the films were increased by increasing the current. In the ex vivo experiments, 5 cm2 dorsal skin of male wistar rats (250-300 weight) were used as membrane. These experiments were studied on the films coded as, AA14B (100 % Eudragit RL 100) and AA18B (Eudragit RL 100: Ethylcellulose (1:1) mixture) which were included the active substance at 5 % w/w. The passive diffusion of zidovudine from these films compared with iontophoresis application (0,1 mA/cm2 and 0,5 mA/cm2 current, DC current, Ag/AgCl electrode, 2 hours) and pre-treatment of chemical penetration enhancer (% 1 w/w and % 5 w/w DMSO solution, 2 hours). It was investigated that, the zidovudine amount transported from wistar rat skin increased by using these penetration enhancers. After 2 hours of iontophoresis application, it was found that the amount of zidovudine which transported from wistar rat skin was significantly increased by increasing the application current. Also the lag time for the study was significantly decreased. Significant difference was not found between effect of the 0,5 mA/cm2 iontophoresis and DMSO pre-treatment applications, in terms of zidovudine amount which transported to the receptor fluid. Also, no significant difference was found between the concentration effects of DMSO that applicated to wistar rat skin. The both enhancement methods were statistically have the same efficacy but the data obtained from iontophoresis application had smaller standard deviations then DMSO pre-treatment. This was the reason that we decided to enhance transdermal delivery of zidovudine by iontophoresis application in contrast with DMSO pre-treatment. | tr_TR |
dc.description.ozet | Bu arastırmada, AIDS tedavisinde kullanılan bir etkin madde olan Zidovudin'in transdermal uygulanması sırasında penetrasyon arttırıcılar yardımıyla deriden geçisinin arttırılması üzerinde çalısılmıstır. Çalısmamızda zidovudinin transdermal yol ile uygulanabilecek, tek tabakalı filmlerini elde edebilmek amacıyla polimetil metakrilat türevleri (Eudragit RL 100, RS 100) ve etilselüloz veya bunların karısımları kullanılmıstır. Filmler tarafımızdan yaptırılmıs olan 3,6 cm çapında paslanmaz çelik diskler içerisinde çözücü uçurma yöntemiyle hazırlanmıstır. Elde edilen filmler kuru polimer agırlıgı üzerinden % 2,5 veya % 5 a/a etkin madde, % 25 a/a dibutil sebasat içermektedir. Hazırlanan filmler üzerinde UV spektrofotometrik ve HPLC analiz yöntemleri kullanılarak etkin madde miktar tayinleri, çap ve kalınlık tayinleri ile in vitro ve ex vivo etkin madde salım çalısmaları yapılmıstır. Hazırlanan filmlerden in vitro etkin madde salımı franz difüzyon hücrelerinden, 0,22 ?m selüloz asetat membran kullanılarak çalısılmıstır. Etkin madde çıkısı üzerine polimerlerin etkisi incelendiginde, Eudragit RL 100 ile hazırlanan filmlerden (AA14) 8 saat sonunda çıkısın hızlı ve etil selüloz ile hazırlanan filmlerden (AA16) çıkısın yavas oldugu görülmüstür. Elde edilen veriler incelendiginde, filmlerden etkin madde salımının Higuchi kinetiklerine uyum gösterdigi bulunmustur. n vitro etkin madde çıkısına iyontoforezin etkisi 0,1 mA/cm2 ve 0,5 mA/cm2 DC akım kullanılarak incelenmis ve sonuçta iki saat süreyle yapılan iyontoforez uygulamasını takiben, akım siddetine baglı olarak etkin maddenin polimerden çıkıs hızında anlamlı bir artıs oldugu görülmüstür. Ex vivo çalısmalarda ise franz difüzyon yönteminde 250-300 g, erkek Wistar ratlardan elde edilen 5 cm2 `lik sırt derileri membran olarak kullanılmıstır. Bu grup deneylerde Eudragit RL 100 içeren filmler (AA14B) ve Eudragit RL 100:Etilselüloz (1:1) karısımı içeren filmler (AA18B), % 5 a/a konsatrasyonda etkin madde içerecek sekilde hazırlamıstır. Bu filmlerden salınan zidovudinin pasif difüzyon ile deriden penetrasyonu, iyontoforez yöntemi (0,1 mA/cm2 ve 0,5 mA/cm2 akım siddeti, DC akım, Ag/AgCl elektrot, 2 saat) ve kimyasal penetrasyon arttırıcı ön uygulaması (% 1 a/a ve % 5 a/a DMSO çözeltisi, 2 saat) ile kıyaslanmıstır. Sonuç olarak, zidovudinin deriden geçen miktarı penetrasyon arttırıcı yardımıyla arttırılmıstır. ki saat süreyle yapılan iyontoforez uygulamasını takiben, akım siddetine baglı olarak etkin maddenin deriden geçisinde anlamlı bir artıs bulunmustur ve geçisin basladıgı ?gecikme süresi? iyontoforez uygulaması ile kısaltılmıstır. Ancak etkin maddenin deriden penetrasyonu açısından, uygulanan 0,5 mA/cm2 akım siddetinin etkisi ile DMSO'nun etkisi arasında istatistiksel bir fark gözlenememistir. Yine uygulanan DMSO konsantrasyonlarının penetrasyon üzerine etkisi açısından da fark bulunmamıstır. Her iki uygulama sekli ile de istatistiksel olarak yakın sonuçlar elde edilmesine ragmen, iyontoforez yöntemi kullanılarak elde edilen sonuçların düsük standart sapma içermesi nedeniyle, bu yöntemin DMSO uygulamasına oranla avantajlı olduguna karar verilmistir. | tr_TR |
dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12575/78717 | |
dc.language.iso | tr | tr_TR |
dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
dc.subject | Dimetil sülfoksit | tr_TR |
dc.subject | yontoforez | tr_TR |
dc.subject | Transdermal Uygulamalar | tr_TR |
dc.subject | Zidovudin | tr_TR |
dc.subject | Dimethyl sulfoxide | tr_TR |
dc.subject | Iontophoresis | tr_TR |
dc.subject | Transdermal Applications | tr_TR |
dc.subject | Zidovudine | tr_TR |
dc.title | Zidovudinin transdermal uygulanmasında geçiş arttırma çalışmaları | tr_TR |
dc.title.alternative | Studies on transdermal delivery enhancement strategy of zidovudine | tr_TR |
dc.type | masterThesis | tr_TR |