AİHM kararlarında ülke dışı yargı yetkisi kavramının uygulanması ve dönüşümü
| dc.contributor.advisor | Denk, Erdem | |
| dc.contributor.author | Karadağ, Yasemin | |
| dc.date.accessioned | 2019-02-07T20:31:53Z | |
| dc.date.available | 2019-02-07T20:31:53Z | |
| dc.date.issued | 2015 | |
| dc.description.abstract | Bu tezin genel amacı, AĠHS‟e taraf devletlerin ülke dıĢında yargı yetkilerinin ortaya çıktığı durumları AĠHM‟in hangi yöntemlere dayanarak saptadığını ve bu doğrultuda içtihatta ortaya çıkan tutarsızlıkları tespit etmektir. SözleĢme‟nin 1. maddesine göre, taraf devletler SözleĢme‟de tanımlanan hak ve özgürlükleri “yargı yetkilerinde bulunan” herkese tanımak zorundadırlar. Erken dönem Strazburg içtihadı göstermektedir ki, SözleĢme‟nin uygulama alanı taraf devletlerin ülke dıĢında gerçekleĢtirdikleri eylemlerini de kapsayabilmektedir. Öte yandan, Mahkeme‟nin Bankovic kabul edilmezlik kararının gerekçesine göre, taraf devletlerin ülke dıĢındaki eylemleri SözleĢme‟nin “hukuksal alan”ında gerçekleĢmiĢse, bu eylemler SözleĢme‟nin uygulama alanına dâhil edilebilir. Bu çerçevede tezin temel argümanları Ģunlardır: Ġlk olarak, Bankovic kararından itibaren SözleĢme‟nin ülke dıĢında uygulanmasına iliĢkin Strazburg içtihadı ne kendi içinde ne de erken dönem içtihadıyla tutarlılık göstermektedir. Ġkincisi, bu durum insan haklarının uluslararası alanda korunması hususunda en önemli düzenlemelerden biri olarak kabul edilen SözleĢme‟nin güvenilirliğinin sorgulanmasına yol açmaktadır. Son olarak, her ne kadar Mahkeme bu konuya iliĢkin önüne gelen sonraki davalarda insan haklarının korunması açısından daha makul ve mantıklı kararlar vermeye çalıĢsa da bu davalarda hiçbir zaman, açık bir Ģekilde Bankovic kararının hatalı olduğunu kabul etmemiĢtir ya da tartıĢmamıĢtır.AbstractDenk, 156 p. This dissertation aims to identify the inconsistencies of the Strasbourg case law which has arisen from the European Court of Human Rights (ECtHR) decisions related to extraterritorial application of the European Convention on Human Rights (ECHR). Article 1 of the Convention stipulates that the Contracting States secure the rights and freedoms defined in the Convention to “everyone within their jurisdiction”. The early Strasbourg case law shows that in terms of this article, the ECHR applies to the State Parties extraterritoriality. On the other hand, The ECHR‟s inadmissibility decision in the case of Bankovic has shown that appliying the ECHR extraterritorality is possible only if a State Party acts in the territory of another Contracting State which is specified “legal space” or “espace juridique” of the Convention by the Grand Chamber. In this regard, the basic arguments of this dissertation are as follows: Firstly, from the beginnig of the decision of Bankovic there has been no consistency in the Strasbourg case law related to application of the Convention extraterritoriality either within itself or earlier case law. Secondly, this situation has led to many criticisms about the reliability of the Convention known as one of the most important arrangements to protect human rights internationally. Finally, even if the ECtHR tries to reach more reasonable and coherent decisions on this issue after its Bankovic judgment, in these cases, the Court never accepts or discusses its inaccurate decision in Bankovic explicitly. | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12575/32698 | |
| dc.language.iso | tr | TR_tr |
| dc.publisher | Sosyal Bilimler Enstitüsü | |
| dc.subject | HUKUK, SOSYAL BİLİMLER (GENEL) | tr |
| dc.title | AİHM kararlarında ülke dışı yargı yetkisi kavramının uygulanması ve dönüşümü | |
| dc.type | masterThesis |