Veteriner hekimliği eğitiminde simülasyon temelli öğretimin kötü haber verme becerisine etkisi
No Thumbnail Available
Files
Date
2018
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Sağlık Bilimleri Enstitüsü
Abstract
İnsanlar; duygularını, düşüncelerini, öğrendiği bilgileri, geçmişini ve gelecekte yaşanması öngörülen olayları yorumlayarak bu bilgileri aktarma yoluyla iletişim kurma yetisine sahiptir. Klinik beceriler arasında önemli yer tutan iletişim becerilerinin öğretilebilir ve öğrenilebilir olduğu literatürde yer almaktadır. Tüm veteriner hekimlerin etkili ve başarılı iletişim kurma yetisine gereksinim duydukları; bu yetinin bazı yönlerinin doğuştan geldiği ve fakat birçoğunun ise sonradan öğrenildiği bildirilmiştir. Veteriner hekimliğinde STÖ programı ilk kez 2000 yılının Eylül ayında Ontario Veteriner Okulu'nda başlatılmıştır. Bu yöntem; öğrencilere hata yapma korkusundan uzak, gerçek hastalara psikolojik ve/veya fiziksel zarar vermeden, defalarca uygulama yaparak öğrenme imkânı sunmaktadır. Yapılan çalışmada; veteriner hekim adaylarının kötü haber verme becerilerinin geliştirilmesinde, teorik eğitim, oyunlaştırma yöntemi ve SHS kullanımının etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Pilot uygulamanın ardından başlanan asıl çalışmanın evrenini; AÜVF'de 2016-2017 Eğitim Öğretim Yılında intörn eğitimi alan 125 öğrenci; örneklemini ise 67 gönüllü intörn oluşturmuştur. Araştırmanın modeli ön test - son test kontrol gruplu desen olarak tasarlanmıştır. Çalışma, iki farklı deney grubu ve bir kontrol grubuyla yürütülmüştür. Tüm gruplara deney öncesinde ön test; deney sonrasında ise son test uygulanmıştır. Kontrol Grubundan farklı olarak; Deney A Grubu teorik eğitim ve oyunlaştırma; Deney B Grubu ise yalnızca teorik eğitim almıştır. Çalışmanın ön test ve son test görüşmelerinden elde edilen nicel verileri, 10 temel maddeden oluşan GGBF başlıklı kontrol listesiyle; nitel verileri ise katılımcılarla yapılan OGG ile toplanmıştır. Yapılan istatistiksel değerlendirmeler sonucunda; Kontrol Grubunun deney gruplarına göre ön test puanıyla düzeltilmiş son test puanlarının daha düşük olduğu tespit edilmiş; ancak Deney A ve Deney B Grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunamamıştır. Kadınların ön test puanıyla düzeltilmiş son test puan ortalamalarının erkeklere göre daha yüksek olduğu saptanmıştır. Ön test ve son test arasında geçen sürenin farklı olmasının deney gruplarını etkilemediği görülmüştür. Katılımcıların son testi, ön teste göre daha kısa sürede tamamladıkları tespit edilmiştir. GGBF'de bulunan 10 madde Ancova testine göre incelendiğinde; oyunlaştırmanın yalnız bir maddeyi (hasta sahibinin, hastanın durumunu ne kadar anladığını değerlendirme) negatif etkilediği; teorik eğitimin beş maddeyi (iletişim engellerinden kaçınma, açık uçlu sorular sorma, anlaşılır bir dil kullanma, ilk tepki için fırsat verme, empati kurma) pozitif etkilediği; yalnızca SHS ile görüşme yönteminin ise üç maddeyi (anlaşılır bir dil kullanma, ilk tepki için fırsat verme, empati kurma) pozitif etkilerken, beş maddeyi (göz teması kurma, açık uçlu sorular sorma, ayrıntılı bilgi verme, hasta sahibinin, hastanın durumunu ne kadar anladığını değerlendirme, görüşmeyi başarıyla sonlandırma) negatif etkilediği tespit edilmiştir. Her bir deney grubundaki ÖT-ST puan değişimleri Bağımlı Örneklemler t Testi ile ayrı ayrı değerlendirildiğinde; yalnızca teorik eğitim alan ve teorik eğitimle birlikte oyunlaştırma yapan katılımcıların son test puan ortalamalarının daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. OGG'den üretilen verilere göre, katılımcıların genel olarak STÖ'den memnun kaldıkları ve bu yöntemin iletişim becerilerine katkı sağladığı bildirilmiştir. Sonuç olarak; veteriner hekimliğinde iletişim becerileri ve kötü haber verme becerisi eğitimi özelinde, simülasyon temelli öğretimin geliştirilerek eğitim programına dahil edilmesi gerektiği savunulabilir.
Description
Keywords
Veteriner hekimlik, Benzetim tekniği, Oyunlaştırma