Aile içi şiddetin sosyal öğrenme kuramı perspektifinden değerlendirilmesi: Kahramanmaraş kadın konukevi örneği
| dc.contributor.advisor | Serpen, Ayşe Sezen | |
| dc.contributor.author | Vasi, Duygu | |
| dc.contributor.department | Sosyal Hizmet | tr_TR |
| dc.date.accessioned | 2023-12-26T12:14:05Z | |
| dc.date.available | 2023-12-26T12:14:05Z | |
| dc.date.issued | 2019 | |
| dc.description.abstract | Coğrafi sınır, sosyoekonomik düzey ve eğitim durumu fark etmeksizin tüm dünyada küresel olarak önemini koruyan aile içi şiddet, özellikle kadına ve çocuğa yönelik şiddet açısından ele alındığında Türkiye'nin mücadele etmesi gereken önemli sosyal sorunlardan biri haline gelmektedir. Şiddetin kuşaklararası aktarımı, kadına ve çocuğa yönelik şiddeti besleyen önemli bir nedendir. Aile içerisinde gözlemlenen, kimi zaman maruz kalınan şiddet aile üyeleri tarafından rol model alma ve öğrenme yoluyla kuşaktan kuşağa aktarılmaktadır. Bu araştırmada sosyal öğrenme kuramı doğrultusunda, şiddet mağduru kadınların ve eşlerinin aile ilişkilerine, şiddeti deneyimleme süreçlerine ve kuşaktan kuşağa aktarılan şiddetin yaşantılara etkilerine ilişkin derinlemesine bilgi edinme amacıyla nitel araştırma tasarımı kullanılmıştır. Bu amaç doğrultusunda Kahramanmaraş kadın konukevinden hizmet alan şiddet mağduru 20 kadın ile görüşülmüştür. Araştırma sonuçları kadın konukevinden hizmet alan kadınların %55'inin aile içerisinde şiddete tanık olduğunu, 10 kadının annesinin babası tarafından şiddete maruz kaldığını göstermiştir. Kadın konukevinden hizmet alan kadınların %70'inin aile içerisinde en az bir kişi tarafından şiddete maruz kaldığı görülmüştür. Erkeklerin ailelerinde şiddete tanık olma veya maruz kalma durumları kadına yönelik şiddet açısından ele alındığında farklılık göstermemektedir. Kadın konukevinden hizmet alan 7 kadın eşinin, kayınbabasının kayınvalidesine uyguladığı fiziksel ve psikolojik şiddete tanık olduğunu belirtmiştir. Kadınların eşlerinin %45'inin aile içerisinde şiddete maruz kaldığı görülmüştür. 2 kadın ise eşinin ailesinden şiddet görmesinin yanı sıra kendisinin de ailesine şiddet uyguladığını ifade etmiştir. Eşinin aile içerisinde şiddete maruz kalmadığını belirten 11 kadından ikisi eşinin ailesi tarafından ihmal edildiğini aktarmıştır. Kadın konukevinden hizmet alan kadınların tamamının aile içerisinde en az bir kişi tarafından sistematik süren psikolojik ve fiziksel şiddete maruz kaldığı saptanmıştır. Kadınların %95'i eşi tarafından fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kaldığını ifade etmiştir. Kadınların %60'ı fiziksel ve psikolojik şiddete cinsel ve %50'si de ekonomik şiddetin eşlik ettiğini belirtmiştir. Bu istismarların bazıları tek seferlik olurken bazıları da sistematik bir şekilde devam etmiştir. Kadın konukevinden hizmet alan 14 kadının çocuğunun şiddete tanık olduğu; 10'unun çocuğunun ise aile içerisinde en az bir kişi tarafından şiddete maruz kaldığı görülmüştür. 19 kadın kendilerini iyi bir anne olarak tanımlamış ve çocuklarına şiddet uygulamadığını, kadınların bir kısmının terbiye etme amacıyla çocuğa bazen yavaşça vurduğunu ancak bunun şiddet olarak tanımlanmadığını belirtmiştir. 10 kadının çocukları aile içerisinde en az bir kişi tarafından ağır derecede şiddet içeren davranışa maruz kalmıştır. Babası tarafından şiddete maruz kalan 8 çocuğun babalarının geçmiş yaşantılarına bakıldığında, babalarının aile içerisinde şiddete tanık olduğu ve/veya maruz kaldığı, ailesi tarafından ihmal edildiği görülmektedir. Bu durum şiddet geçmişinin şiddet uygulamada önemli olduğunu, şiddetin kuşaklararası aktarıldığını, döngü halinde sürdürüldüğünü göstermektedir. | tr_TR |
| dc.description.ozet | Domestic violence, maintaining its global importance all over the world regardless of geographical bounders, socio-economic status and educational status, is becoming one of the important social problems that need to be struggled in Turkey when it is especially tackled in terms of violence against women and children. Intergenerational transmission of violence is an prominent cause of violence against children and women. The violence, observed in the family and sometimes exposed, is inherited from generation to generation through role modeling and learning. In this study, qualitative research method was used in accordance with the social learning theory in order to get the lowdown about the family relationship of violence victims and the spouses, the process of the violence victims violence experience and the effects of violence, inherited from generation to generation, on the lives of violence victims and their spouses. For this purpose, were interviewed of 20 women getting service from a Kahramanmaraş women's shelter who were victims of violence. Research results showed that 55% of women getting service from a women's shelter had witnessed violence in their families and mothers of ten women, getting served from the women's shelter, were subjected to violence by their fathers. It has been seen that 70% of women in the women's shelter were subjected to violence by at least one person in their family. The cases of men's witnessing or being exposed to violence in their families don't differ in terms of violence against women. 7 women staying at women's shelter stated that they had witnessed that their husbands and father-in-law had turned to physical and psychological violence against their mother-in-law. It was observed that 45% of women in the women's shelter had been exposed to violence in their families. Two women also stated that she had been also turned to violence against their family members as well as she had been exposed to violence by their husband's family members. Two women among the eleven women, stating that their husbands' weren't exposed to violence in their families, expressed that they had been neglected by their husband's family members. It has been found that all the women staying at the women's shelters were exposed to physical and psychological violence, systematically by at least one person in their families. 15% of women stated that they had been exposed to violence physically and psychologically by their husbands. 60% women stated that physical and psychological violence were accompained by sexual violence and 50% of women stated that they were accompained by economic violence. While some of these abuses happened for once, some of them continued systematically. It has been seen that the children of 14 women in the women's shelter witnessed the violence; the children of 10 women were exposed to violence by at least one person in their families. 19 women described themselves as a good mother and they stated that they didn't turned to violence against their children and some of women beated softly their children disciplinary but this isn't defined as violence. The children of 10 women were subjected to violent behaviors by at least one person in their families. the past experiences' of fathers of 8 children who were exposed to violence by their father indicate that their fathers witnessed violence or were exposed to violence and they had been neglected by their family members. this situation shows that experience of violence is important in the practice of violence, the violence is inherited from generation to generation and it is sutained in a cycle. | tr_TR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/20.500.12575/90017 | |
| dc.language.iso | tr | tr_TR |
| dc.publisher | Sağlık Bilimleri Enstitüsü | tr_TR |
| dc.subject | Aile içi şiddet | tr_TR |
| dc.subject | Kadın konuk evleri | tr_TR |
| dc.subject | Kadınlar | tr_TR |
| dc.subject | Sosyal öğrenme | tr_TR |
| dc.title | Aile içi şiddetin sosyal öğrenme kuramı perspektifinden değerlendirilmesi: Kahramanmaraş kadın konukevi örneği | tr_TR |
| dc.title.alternative | Evaluation of domestic violence from the perspective of social learning theory: The case of Kahramanmaraş women's shelter | tr_TR |
| dc.type | masterThesis | tr_TR |