Browsing by Author "Kurtar, Senem"

Now showing 1 - 4 of 4
  • No Thumbnail Available
    Item
    Heidegger felsefesinde ölüm ve doğruluk ilişkisi üzerine bir deneme
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2004) Kurtar, Senem; Turan, Ertuğrul Rufayi
    Bu tez, Heidegger felsefesinin erken döneminde 'Ölüm' ve 'Doğruluk' arasındaki ilişkinin açımlanmasını amaçlamaktadır. Tüm kariyeri boyunca, Heidegger'in başlıca konusu varlığın 'ousia' ya da daima 'olan' (her ne ise o olan) olarak anlaşıldığı metafizik geleneğin aşılmasıdır. O'na göre, varlıkbilimsel sorgulama varlığın sonluluğunun temel deneyimini geri getirmelidir. Varlık ve Zaman'da Heidegger varlığın anlaşılmasının Dasein'in zamansal açıklığında temellendiğini iddia eder. Bu, varlık kendisini sonlu olarak Dasein'in 'Ölüm'ünü 'öngören kararlılığı'nda yani, 'otantik' durumunda açımlar; demektir. Tezin ilk bölümü, Dasein'in varlığın açıklığında nasıl ya da ne durumda olduğunu, Varlık ve Zaman'da önerildiği gibi, Dasein'in egzistansiyal yapısının çözümlenmesiyle göstermeyi amaçlar. İkinci bölüm, Dasein'in 'aşkın', başka bir deyişle, 'ayrılan', tek tek 'şey'leri 'aşan' varlığının sonluluğunu göstermek için, Dasein'in varlığını 'Ölüm' olarak ya da 'Ölümlü' bir varlık olarak açımlar. Son bölüm, varlığın doğruluğu olarak düşünülen Dasein'in sonlu açıklığının Dasein'in kendi 'Ölüm'ü için 'kararlılığı' olarak belirlenen 'otantikliği'nde temellendiğini açığa koymaya çalışır.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Sartre felsefesi'nde ben'in olanaksızlığı olarak mauvaıse foı
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2015) Özatay, Zeynep İrem; Kurtar, Senem; Felsefe
    This thesis aims to articulate within the light of the debate in the existing literature that the concept of mauvaise foi (bad faith), which has a central role in Sartre's philosophy of freedom, shows the ego's ontological impossibility and ambiguity between (ethically) self-deception and (ontologically) belief. The thought of the impossibility of ego comes to the light with Sartre's debate on transcendental ego with, especially Husserl, and then Descartes, Kant. For Sartre, ego is not transcendental; yet, it is a transcendence. That is to say, ego is not either a connector or a substance, neither is a content of consciousness. For Sartre, ego is a transcendence and also an object just like any other external beings. The very being of transcendence of ego, with its being imaginative and unreal, manifests itself in an ontological impossibility. The being of ego is revealed only in a reflection with the other's being. In mauvaise foi, one who is actually a nothingness and a freedom comprehends himself as a being, as an identity and positions this faith as reality. In the literature, Sartre's conception of mauvaise foi is also regarded as a self-deception in addition to a belief. The reason behind is because foi /or faith has a double meaning. Along with highlighting a belief regarding the being of ego, mauvaise foi, as a self-deception, describes the escape from the responsibility of freedom.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Yeni düşünme biçimi: Sanat yapıtında açımlanan Heidegger'in şey felsefesi
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2010) Kurtar, Senem; Turan, Ertuğrul Rufayi; Felsefe
    This dissertation elucidates Heidegger?s radical philosophy of `the thing? in his whole way of thinking as advanced from an extensive critique of Gestell to Geviert. According to Heidegger, in the context of the scientific-mathematical project and the metaphysical-representational thinking that remains within it, things have been made to appear in such a way that it considered the inevitable way to come to be what they are. For Heidegger, things as pragmata are not just objects existing independently from us, but primarily they have special relation to us in our everyday involvement in practical affairs. By the same token, the first and foremost, they are disclosed as one uses or needs them. Heidegger?s neologism made it clear that Heidegger?s ontological phenomenology is rooted not in Husserl?s motto as `back to things themselves? but how do the things disclose themselves. That is, things are revealed in a limited fashion. Heidegger contends that this primordial relation of human being to things has been lost in the age of modern technology. On the other hand, technology with respect to its essence is a mode of truth as Entbergen. Heidegger wants to rectify this double meaning of technology for disclosing any possible path to a primordial accessibility of things. In Heidegger?s radical view, ontological significance of the work of art has a privileged and decisive role for a new beginning. Heidegger claims that artworks open up new horizon to see whatever shows itself as if for the first time. However, this character of the artwork is rooted in poetical language. Heidegger calls this character of that as Gelassenheit and he immediately adds without things there would be no openness and no Gelassenheit.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Untitled
    (Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe (Felsefe Tarihi) Anabilim Dalı, 2015) Özatay, Zeynep İrem; Kurtar, Senem
    Bu tez, Sartre‟ın özgürlük felsefesinde merkezi bir yere sahip olan mauvaisefoi kavramının, Sartre düşüncesinde ben‟in olanaksızlığına işaret etmekte olduğunuve kavramın bir “niyet”, bir “inanç” olarak açığa çıkan iki anlamlılığını, literatürdekitartışmalar ışığında gösterebilmeyi amaçlamaktadır.Ben‟in olanaksızlığı düşüncesi, Sartre‟ın Husserl başta olmak üzere Descartesve Kant‟ın felsefelerinde açığa çıkan aşkınsal ben düşüncesine karşı getirmiş olduğuargümanlarda ortaya çıkmaktadır. Sartre‟a göre ben, aşkınsal olmaktan öte aşkın biryapıya sahiptir. Yani ben, deneyimin birliğini olanaklı kılan bir birleştirici, bir tözolmadığı gibi, bir bilinç içeriği de değildir. Ben, aşkın olan, yani tıpkı var olannesneler gibi bir dışsallığa sahip olandır. Aşkın ben‟in varlığı, imgesel ve gerçek-dışıbir bulunmuşluğa sahip olması ile ontolojik bir olanaksızlıkta belirmektedir. Ben‟invarlığı, ancak refleksiyonda ve başkasının varlığı dolayımında, mauvaise foi olarakaçığa çıkmaktadır. Mauvaise foi içinde kişi, bir hiçlik, özgürlük varlığı olarakkendini bir özdeşlikte yakalamakta ve yanlış bir varsayımı, bir inancı bir hakikatolarak konumlandırmaktadır.Sartre‟ın mauvaise foi kavramı, literatürde inancın yanı sıra “kötü niyet”olarak da karşılanmaktadır. Bunun nedeni ise Sartre‟ın foi‟yı Fransızcadaki ikianlamını da kapsayacak bir biçimde kullanmasından ileri gelmektedir. Muavaise foi,ben‟in varlığına dönük bir inancı işaret etmekle birlikte aynı zamanda bir niyet olarakkişinin özgürlüğünden, özgürlüğün sorumluluğu bağlamında kaçışını anlatmaktadır.AbstractThis thesis aims to articulate within the light of the debate in the existingliterature that the concept of mauvaise foi (bad faith), which has a central role inSartre‟s philosophy of freedom, shows the ego‟s ontological impossibility andambiguity between (ethically) self-deception and (ontologically) belief.The thought of the impossibility of ego comes to the light with Sartre‟s debateon transcendental ego with, especially Husserl, and then Descartes, Kant. For Sartre,ego is not transcendental; yet, it is a transcendence. That is to say, ego is not either aconnector or a substance, neither is a content of consciousness. For Sartre, ego is atranscendence and also an object just like any other external beings. The very beingof transcendence of ego, with its being imaginative and unreal, manifests itself in anontological impossibility. The being of ego is revealed only in a reflection with theother‟s being. In mauvaise foi, one who is actually a nothingness and a freedomcomprehends himself as a being, as an identity and positions this faith as reality.In the literature, Sartre‟s conception of mauvaise foi is also regarded as a selfdeceptionin addition to a belief. The reason behind is because foi /or faith has adouble meaning. Along with highlighting a belief regarding the being of ego,mauvaise foi, as a self-deception, describes the escape from the responsibility offreedom.