Browsing by Author "Kankaya, Duygu"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Ectopic Adrenocortical Tissue In The Spermatic Cord In Association With Testicular Teratoma(2007) Reşorlu, Berkan; Soygür, Yakup Tarkan; Kankaya, DuyguItem Endometrial karsinogenezde östrojen reseptör alt tiplerinin (Alfa, Beta, GPR30) araştırılması(Tıp Fakültesi, 2015) Özakıncı, Hilal; Kankaya, Duygu; Tıp: cancers subdivided into two groups according the pathogenesis and biological behavior. Type I cancers occur at the background of hyperplasia. They are estrogen dependent, more common, and have better prognosis than type II cancers. α is the first, β is the second defined estrogen receptor. Recently, a membranous estrogen receptor, GPR30 was discovered. ERα and ERβ have function in the nucleus and have genomic effects. ERα and GPR30 have an important role in type I endometrial carcinogenesis but ERβ's effects are indefinite. Some studies showed ERβ has proliferative, other studies showed ERβ has antiproliferative effects on the endometrium. GPR30 has an important role in endometrial lesions especially TAM related ones. GPR30 antagonists can prevent proliferative effects of TAM in the endometrium. In this study, our aim is to evaluate immunohistochemically estrogen receptors' expression, through the endometrial neoplasia spectrum. Normal endometrium, hyperplasia without atypia, atypical hyperplasia, endometrioid carcinoma, TAM related and unrelated endometrial polyp groups are included in the study. In the carcinoma group, the relationship between receptor expression status and clinicopathological features was investigated. Additionally receptor expression status of the TAM related and unrelated endometrial polyps were compared. MATERIAL AND METHOD: Hysterectomy and endometrial biopsy specimens searched in the computerized archive records. 15 proliferative, 15 secretuary endometrium; 22 hyperplasia without atypia, 23 atypical hyperplasia, 30 endometrioid carcinoma, 15 TAM related and 15 TAM unrelated endometrial polyps, which had appropriate tissue for immunohistochemical analyses, were included in the study. H&E stained slides were reevaluated and patients' age; specimen type; endometrial thickness in the hysterectomy specimens; tumour diameter, grade, lymph node metastasis status, FIGO stage, metastasis and servical involvement status in the carcinomas; tissue volume in the probe currettage specimens were noted. ERα, ERβ and GPR30 expression percentage and intensity were evaluated; immunoreactivity score (IRS) was calculated. The statistical analyses performed in the SPSS for Windows 15 programme, and p value equal or lower than 0.05 accepted statistically significant. RESULTS: The mean patient age was 52. The mean age of endometrioid carcinoma group was higher than other groups (p<0.05). 33% of specimens were hysterectomy and 67% of specimens were biopsy material. The mean tumour diameter was 32 mm. In the carcinoma group, the percentage of the tumour grade I,II and III were 20%, 53%, and 27% respectively. 12% of tumours had lymph node metastasis, 7% of tumours had cervical stromal invasion. 65% of tumours invaded one half or more of the myometrium. The percentage of advanced staged tumours was 24%. The mean of the duration of TAM treatment was 2.3 year. The expression percentage of ERα, ERβ and GPR30 was 99%, 82 %, 61% in all samples, respectively. ERα (p<0.05) and GPR30 (p>0.05) expressions were lower in the secretuary phase than proliferative phase, ERβ expressions were similar in the proliferative and secretuary phases. ERα and ERβ expressions were similar in normal endometrium and carcinoma groups, but GPR30 expression was higher in endometrial carcinoma group than secretuary endometrium (p<0.05). GPR30 expression increased (p>0.05) progressively in the endometrial hyperplasia - carcinoma pathway. There was no correlation between clinicopathological features and ER expressions in endometrial carcinoma group. All of the TAM related polyps were benign, there was no malignancy. The expression percentage of the ERα, ERβ and GPR30 were similar in TAM related and unrelated polyps. When TAM related polyps subdivided into two groups according to the duration of treatment (less than 3 years / 3 years or more) and compared with TAM unrelated polyps; GPR30 expressions were higher (p>0.05), ERβ expressions were lower (p=0.02) in the TAM related polyp group, which had the duration of treatment was 3 year and above, than other polyp groups. Our study is the first study that investigate the GPR30 expression in endometrial hyperplasia - carcinoma pathway. Even tough statistically insignificant, increasing of GPR30 expression correlated with the duration of TAM therapy, this result can support that GPR30 plays a role in TAM related endometrial lesions. Also TAM can prevent the antiproliferative effect of ERβ, by decreasing the expression of this receptor.Item Kas invaziv olmayan BCG refrakter mesane karsinomlarında mikrosatellit instabilitesi ve PD-l1 ekspresyonunun araştırılması(Tıp Fakültesi, 2020) Salman, Fadime Gül; Kankaya, Duygu; OtherAmaç: Yüksek dereceli kas invaziv olmayan mesane karsinomalarında transüretral rezeksiyon sonrası intravezikal Bacillus Calmette-Guerin (BCG) uygulaması altın standart tedavi yaklaşımıdır. Ancak hastaların %30-45'inde BCG tedavisi başarısız olmakta ve radikal cerrahiye alternatif konservatif tedavilere ihtiyaç duyulmaktadır. PD-1/PD-L1 etkileşimini hedefleyen immün kontrol nokta inhibitörleri, antitümör konak immün yanıtının düzenlenmesinde etkili ve pek çok kanser tipinde gündemde olan umut verici bir tedavi yaklaşımıdır. DNA "mismatch" onarım (MMR) sisteminde defekt sonucunda mikrosatellit instabilitesi (MSI) gösteren tümörlerde immün kontrol noktasını hedef alan tedavilerin daha etkili olduğu saptanmıştır. Çalışmamızda BCG tedavi yanıtı ile PD-L1 ifadesinin rolü ve MSI durumunun ilişkisi incelenerek, immün kontrol nokta inhibitörlerinin BCG dirençli olgularda tedavi seçeneği olma olasılığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Ayrıca mesane karsinomlarında MSI araştırılmasında immünohistokimya ile PCR yönteminin karşılaştırılması ve MSI-H vakaları gösterecek immünohistokimyasal bulguların belirlenebilmesi planlanmıştır. Materyal ve Metod: Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Patoloji AD'nda incelenmiş, yüksek dereceli, Ta/T1 evresinde ürotelyal karsinom tanısı alıp, intravezikal BCG tedavisi uygulanmış hastalardan tedavi yanıtı alınmış 30 hasta ve BCG refrakter kabul edilmiş 29 hasta olmak üzere toplam 59 hasta çalışma grubumuzu oluşturmuştur. İmmünohistokimyasal olarak PD-L1 (SP263), MSH2, MSH6, PMS2 ve MLH1 ekspresyonu araştırılmıştır. PD-L1 ekspresyonu, tümör hücrelerinde ve tümör ilişkili iltihap hücrelerinde (TİİH) değerlendirilmiştir. Tüm immünboyalı kesitler dijital ortamda değerlendirilerek boyanma yüzdeleri hesaplanmıştır. DNA MMR proteinlerinde ayrıca boyanma şiddeti de derecelendirilmiş ve boyanma yüzdesi (%0-100) ile şiddeti (1-3) çarpılarak boyanma skoru hesaplanmıştır. Mikrosatellit analizi için 5 poli-A mononükleotid marker (BAT-25, BAT-26, NR-21, NR-24 ve MONO-27) içeren Promega (MD1641 MSI Analysis System, Version 1.2) paneli kullanılmış, normal doku ile tümör dokusu arasında mikrosatellit bölge uzunlukları karşılaştırılmıştır. İstatistiksel olarak 0,05'in altındaki p değerleri anlamlı kabul edilmiştir. Sonuçlar: BCG refrakter grup ve BCG tedavisine iyi yanıt veren grup arasında yaş, cinsiyet dağılımı ve tümör evresi açısından anlamlı fark izlenmemiştir; ancak l. propria invazyon derinliği açısından bakıldığında derin l.propria invazyonu gösteren olgularda BCG refrakterliğinin daha yüksek oranda olduğu izlenmiştir (p=0,038). T1 tümörlerde, Ta tümörlere göre TİİH yüksek PD-L1 ifadesi daha sıktır (p=0.008). TİİH'de yüksek PD-L1 ifadesi ile TİİH oranı arasında pozitif korelasyon saptanmıştır (Pearson korelasyonu: 0,428). BCG refrakter grupta tedavi öncesi ve sonrası biyopsiler arasında, BCG refrakter grup ile BCG tedavisine iyi yanıt veren grup arasında TİİH oranı, TİİH'de ve tümör hücrelerinde PD-L1 ifadesi açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır. Olguların hiçbirinde DNA MMR proteinleri ile total kayıp izlenmemiş; %40,7'sinde en az bir DNA MMR proteininde parsiyel kayıp izlenmiş, bunların büyük kısmının (%70,8) BCG tedavisine iyi yanıt veren grupta olduğu saptanmıştır (p=0,022). En az bir DNA MMR proteininde parsiyel kayıp olması ile yüksek TİİH oranı veya TİİH'de yüksek PD-L1 ifadesi görülmesi arasında bir ilişki saptanmamıştır. 57 olguda DNA fragman analizi ile MSI değerlendirilmiş, tüm olgular mikrosatellit stabil bulunmuştur. Tartışma: Çalışmamız, kas invaziv olmayan mesane kanserlerinin BCG tedavisine yanıtsızlığında, DNA MMR ifadesi, mikrosatellit instabilite durumu ve PD-L1 ifadesi rolünü birlikte araştıran ilk çalışma olma özelliğindedir. Çalışmamızın sonuçları BCG tedavisi direncinde PD-1/ PD-L1 aracılı immün sistemden kaçış mekanizmasının rolü olmadığını düşündürmektedir. Azalmış DNA MMR protein ifadesi BCG tedavisine yanıt verecek olguları belirlemede yol gösterici olabilir, ancak bu sonucun daha geniş vaka serileri ile desteklenmesi gerekmektedir. Mesane karsinomlarında immünohistokimyasal DNA MMR parsiyel ifade kaybı, MSI ile ilişkisizdir ve fokal de olsa DNA MMR ifadesinin görülmesi tümörün MSI olmadığını yüksek olasılıkla göstermektedir.