Browsing by Author "Demiralp, Samimi"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Ağrılı TME hastalıklı bireylerde stabilizasyon splint tedavilerinde masseter kasındaki değişikliklerin ultrasonografik incelenmesi(Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2008) Aldemir, Korkut; Demiralp, SamimiKompleks bir yapı olan temporomandibular eklemde; hastalıkları oluşturan problemler çiğneme kaslarını, eklemi veya her ikisini birden içerebilir. Değişik faktörlerden etkilenebilen bu kompleks yapıda dikkatli bir değerlendirme sonucu teşhisi doğru koymak ve buna göre tedaviyi yönlendirebilmek önemlidir. Bu çalışmanın amacı, TME rahatsızlıklarının en sık görülen tiplerinden biri olan dejeneratif eklem hastalığı tespit edilen bireylerde, tedavi amacıyla kullanılan stabilizasyon splintlerinin yüzeysel çiğneme kaslarındaki etkilerinin ultrasonografi kullanılarak incelenmesidir. Bunun yanı sıra hedefimiz, bilimsel literatürde bu tedavi seçeneğinin kaslara olan etkisinin tam olarak bilinmemesi ve buna yönelik uygulamaya rastlanmamış olması nedeniyle konuya ışık tutmak, bilime ve literatüre katkıda bulunabilmektir. Çalışmamıza toplam 35 hasta dahil edildi. Bu hastalardan 9' u çalışmayı çeşitli sebeplerle tamamlayamadığından toplam 26 hasta ile çalışma sonlandırıldı. Çalışmaya dahil edilen hastalardan üst çene ölçü alınıp model hazırlandıktan sonra, model üzerinde standart stabilizasyon splint plakları hazırlandı. Hastalar splint kullanmaya başlamadan hemen önce ve splint kullanımının ardından 3 ay sonra hastaların TME bölgesinin ultrasonografik değerlendirmesi yapıldı. Ultrasonografik değerlendirmede masseter kas kalınlığı,kas uzunluğu ve fibriler yapı değişimleri incelendi. Klinik olarak VAS ölçümleri ve maksimum ağız açıklıkları değerlendirildi. Çalışmanın sonucunda Oklüzal tedavi sürecinde kasların tedavinin 3. ayındaki ölçümlerinde, tedavi öncesine göre boyutlarının (kas kalınlığı ve uzunluğunun) istatistiksel olarak anlamlı şekilde değiştiği gözlenmiştir. Tedavi sonrası VAS değerlerindeki azalma istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur ve tedavi sonrası gözlenen maksimum ağız açıklıklarındaki azalma da istatistiksel olarak anlamlıdır. Sonuçta; TME rahatsızlıklarının tedavisinde kaslardaki değişimlerin ışığında, stabilizasyon splint plaklarının konservatif tedavi yöntemi olarak faydalı olduğu söylenebilir. AbstractProblems causing the diseases in the temporomandibular joint which is a complex structure, may include the masticatory muscles, the joint or both. In this complex structure which may be affected by various factors, it is important to diagnose correctly as a result of careful assessment and to direct the treatment accordingly. The objective of this study is to examine the effects of the stabilization splints used in treatment of individuals diagnosed with degenerative joint disease which is one of the most common type of TME diseases, on the superficial masticatory muscles by utilising ultrasonography. Moreover we aim to clarify this subject and contribute to the science and literature, because the effect of this treatment choice on the muscles is not completely known and no application with this intention is found in the scientific literature. A total of 35 patients were included in our study. The study was completed by 26 patients in total because 9 of the patients could not complete the study for various reasons. After the models were prepared following the upper jaw measurement of the patients included in the study, standard stabilization splint plates were prepared on the models. Ultrasonographic evaluation of the TME regions of the patients have been carried out right before the patients start to use splint and 3 months after splint use. Masseter muscle thickness, muscle length and fibrillar structure changes were examined in the ultrasonographic evaluation. VAS measurements and maximum jaw openings were clinically evaluated. Findings of the study were statistically significant changes in the dimensions (muscle thickness and length) observed during the measurement of the muscles in the 3rd month of the Occlusal treatment process. The decrease in the VAS values after the treatment was found statistically significant and the decrease in the maximum jaw openings observed after the treatment is also statistically significant. Finally, in the light of the changes in the muscles in treatment of TME diseases, it is possible to say that the use of stabilization splint plates is beneficial as a conservative treatment method.Item Desfluran ve sevofluran kullanılan pediatrik hastalarda postoperatif derlenmenin değerlendirilmesi(Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2011) Bardak, Çağrı; Demiralp, SamimiGenel anestezik ajanlardan sevofluran ve desfluran, anestezi tarihinin en yeni elemanları olarak göze çarpmaktadırlar. Genel anestezi altında opere olan çocuk hastalarda bu iki ajanın derlenmelerinin kıyaslanması, postoperatif komplikasyonlarının değerlendirilmesi, hastaların bu dönemi daha iyi tolere etmelerini sağlayacak uygun ajanın tespiti, yaptığımız çalışmanın amaçlarını oluşturmaktadır. Çalışmaya ?tonsillektomi?, ?adenoidektomi? , ?adenotonsillektomi? ve/veya VT tüp takılması cerrahisi uygulanan 5-15 yaş arası ASA fiziksel statüsü I olan toplam 41 pediatrik hasta alınmıştır. Hasta seçiminde cinsiyet ayrımı yapılmamış ve hastalar kullanılan anestezik ajana göre rastgele iki gruba ayrılmıştır. Grup I hastalarında genel anestezik ajan olarak desfluran; Grup II hastalarında ise sevofluran kullanılmıştır. Her hasta için spontan solunumun başladığı ilk dakika, ekstübasyonu için geçen süre, ilk göz açma ve el sıkabilme süresi kaydedildi. Hastalar ameliyathaneden derlenme odasına gönderilirken, iki ayrı derlenme skoru sistemi (Modifiye Aldrete Derlenme Skorlaması? ve ?Steward Derlenme Skorlaması?) ile erken dönem derlenmeleri değerlendirilmiştir. Hastaların ekstübasyonunu takiben 2.5 dakika aralıklarla kontrol edilerek derlenme skorları kaydedildi. Elde edilen veriler istatistiki olarak değerlendirilmiştir. Derlenme dönemi verileri, iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). Grup II'deki fark anlamlı olarak uzun bulunmuştur. Bu durum desfluran ile opere olan hastaların sevofluran ile opere olan hastalara göre daha erken soluduğunu ve ekstübe edildiğini, istenilen Aldrete Skoruna daha erken ulaştığını, göz açma ve el sıkabilme özelliklerinin daha kısa sürede gerçekleştiğini göstermiştir. Steward Skorlama Sistemi dikkate alındığında grup I hastalarında tam derlenme sağlanması (skor=6) ortalama 8,25 ? 2,56'ıncı dk'da gerçekleşirken; grup II hastalarında tam derlenme sağlanması ortalama 12,5 ? 3,26'ncı dk'da gerçekleşti. Aldrete Derlenme Skorlama Sistemi dikkate alındığında grup I hastalarında tam derlenme sağlanması (skor ? 9) ortalama 7,88 ? 2,04'üncü dk'da gerçekleşirken; grup II hastalarında 11,24 ? 2,82'inci dk'da gerçekleşti. Grup I ve II hastalarının Steward ve Aldrete Skorlama Sistemlerine göre derlenmeleri kıyaslandığında grup I'in daha kısa sürede derlenme sağladığı izlenmiştir. Desfluran ve sevofluran grupları postanestezik yan etki açısından değerlendirildiğinde istatistiksel olarak fark bulunamamıştır (p>0,05). Sevofluran grubu hastaları derlenmelerini tamamlayabilmek için ortalama olarak ek 3,4 dk'ya ihtiyaç duymuşlardır. Derlenme süresindeki küçük bir farklılık bile hastane için maliyet, hemşire için iş verimi, hasta ve yakınları için psikolojik açıdan önemlidir. Desfluran anestezisi sevoflurana olan derlenme üstünlükleri ve benzer komplikasyonları nedeni ile operasyonların idamelerinde tercih edilmesi gereken başarılı bir anestezik ajandır.AbstractSevoflurane and desflurane are noticed as the youngest members among general anesthesic agents. Our aim is to compare the recovery characteristics and postoperative complications of these agents when they are used in children under general anesthesia. So, the appropiate agent which is tolareted better by pediatric patients will be determined. Forty one pediatric patients, (5-15 years old) with a physical status I, scheduled for adenoidectomi, tonsillectomi, adenotonsillectomi and/or T-tube surgery were participated in this study. They were randomly assigned to receive desflurane (group I) or sevoflurane (group II) for maintenance of general anesthesia. Following the operation and after the cessation of anesthetic agents, time for spontaneous respiration, extubation, hand shaking and eye opening were recorded. Aldrete Recovery scores and Steward Recovery scores were noted at a time interval of 2.5 minutes for evaluation of early recovery. Values were statistically evaluated. Recovery values were significant between two groups (p<0.05) and higher in group II. This means that patients in desflurane group extubated, respirated and achieved Aldrete score earlier than patients in sevoflurane group. Also they needed a shorter time for eye opening and hand shaking. According to Steward Scoring System, full recovery (score=6) was achieved with an average of 8.25 ? 2.56 minutes in group I and with an average of 12.5 ? 3.26 minutes in group II. According to Aldrete Recovery Scoring System full recovery (skor ? 9) was achieved with an average of 7.88 ? 2.04 minutes in group I, 11.24 ? 2.82 minutes for Group II. So group I had an earlier recovery than group II in both of the scoring systems. Postanesthesic complications between groups were not significant (p>0.05). Patients in group II needed approximately 3.4 minutes more for recovery. This minor difference between groups is very important for hospital, nurse, patients and their relatives in respect of economic cost, work efficiency and physicological way. Desflurane is a succesfull anesthesic agent that should be preferred in maintenance period of anesthesia in children as it has advantages in early recovery and similar postoperative complications when it is compared to sevoflurane.Item Gömülü üst 20 yaş dişlerinin cerrahisi sırasında bukkal enjeksiyonun yalnız veya palatinal enjeksiyon ile beraber uygulanmasının kıyaslanması(Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2013) Nader, Ahmed Kanaan; Demiralp, SamimiGömülü üst yirmi yaş dişlerin cerrahisinde rutin olarak kullanılan palatinal infiltrasyon anestezisi, palatinal mukoza ve kemik arasındaki sıkı bağlantı nedeniyle hastaların aşırı ağrı duymasına ve korkmasına neden olan bir anestezi şeklidir. Bu çalışmanın amacı hastalar tarafından tolere edilmesinde sıkıntı yaşanan palatinal anestezinin gerekli olup olmadığının değerlendirilmesidir. Randomize, çift kör yapılan bu çalışmaya kemik retansiyonu olan, çift taraflı , kök ucu gelişimini tamamlamış , gömülü vertikal konumlu üst yirmi yaş dişlerine sahip , 18-30 yaş arasında, herhangi bir sistemik rahatsızlığı bulunmayan ve gönüllü onam formunu imzalamış toplam 100 hasta dahil edilmiştir. Hastalar 4 ayrı gruba rastgele ayrılmıştır. Her grup 25'er hastadan oluşmuştur. Her hastanın sağ ve sol her iki üst yirmi yaş dişi de aynı operasyonda alınmıştır. Birinci grupta (GRUP A1) hastanın bir tarafına bukkal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) jetokain anestezi diğer tarafına ise bukkale (1.8 ml) jetokain palatinale ise serum fizyolojik (0.2 ml) enjeksiyonu yapılmış (plasebo) ve 5 dk sonra operasyona başlanmıştır . İkinci grupta (GRUP A2) hastanın bir tarafına bukkal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) jetokain anestezi diğer tarafına ise bukkale (1.8 ml) jetokain + palatinale ise serum fizyolojik (0.2 ml) enjeksiyonu yapılmış (plasebo) ve 10 dk sonra operasyona başlanmıştır. Üçüncü grupta (GRUP B1) hastanın bir tarafına bukkal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) jetokain simplex anestezi diğer tarafına ise bukkale (1.8 ml) jetokain simplex + palatinale serum fizyolojik (0.2 ml) enjeksiyonu yapılmış (plasebo) ve 5 dk sonra operasyona başlanmıştır. Dördüncü grupta (GRUP B2) hastanın bir tarafına bukkal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) jetokain simplex anestezi diğer tarafa ise bukkale (1.8 ml) jetokain simplex + palatinale serum fizyolojik (0.2 ml) enjeksiyonu yapılmış (plasebo) ve 10 dk sonra operasyona başlanmıştır. Ayrıca operasyon sırasında eğer hasta ağrı duyarsa gerekli bölgeye (bukkal ya da palatinal) ek anestezi yapılmıştır, yapılan anestezinin bölgesi ve zamanı kaydedilmiştir. Operasyon sonunda VAS değeri hasta tarafından VRS değeri ise hekim tarafından doldurulmuş ve ağrı miktarı istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Elde edilen veriler SPSS (15.0) paket programı ile değerlendirilmiştir. Verilere ilişkin analizler, İki değişkenli VAS ve VRS verilerin analizi için `Mann-Whitney U Test İstatistiği?, VAS ve VRS ölçeklerinin uyum testi için ise `Kappa Uyum Testi? ile sınanmıştır. Jetokain ve jetokain simplexi karşılaştırdığmızda, 5 dk bekleme süresi ile bukkal+palatinal yöntemle lokal anestezi uyguladığımızda istatistiksel olarak aralarında fark izlenmemiştir (P>0.05). Bu durumda her iki anestezik ajanın benzer etki gösterdiği saptanmıştır. 10 dk bekleme süresi ve bukkal +palatinal teknikle lokal anestezi uyguladığmızda istatistiksel olarak aralarında fark izlenmiştir (P<0.05). 5 ya da 10 dk bekleme süresi ve sadece bukkal teknikle lokal anestezi uyguladığımızda ise istatistiksel olarak jetokainle jetokain simplex arasında fark izlenmiştir (P<0.05). Böylece jetokain anestezik ajanının jetokain simplex?e göre daha üstün etki gösterdiği saptanmıştır. Çalışmamızda hastaların gömülü üst yirmi yaş dişi çekimi sırasında palatinal infiltrasyon anestezisine ihtiyaç duyup duymadıklarını değerlendirmek için sadece bukkal infiltrasyonla yaptığımız çekimleri bukkal+palatinal infiltrasyon tekniğiyle karşılaştırılmıştır. Jetokain kullandığmızda ve 5 dk beklediğmizde her iki yöntem arasında istatistiksel olarak fark izlenmemiştir (p>0.05). Böylece palatinal anesteziye gerek olmadığı sonucuna varılmıştır. Jetokain uygulandığında ve 10 dk beklendiğinde iki yöntem arasında istatistiksel olarak fark izlenmiştir (p<0.05). Jetokain simplex uygulandığında ve 5 ya da10 dk beklendiğinde iki yöntem arasında istatistiksel olarak fark izlenmiştir (p<0.05). Bu durumda palatinal anestezi uygulama gerekliliği ortaya çıkmıştır. Çekim sırasında oluşan ağrıyı değerlendirmek için VAS ve VRS ağrı skalaları kullanılmıştır ve bu skalalardan alınan sonuçları karşılaştırmak amacıyla istatistiksel bir analiz yapılmıştır. İstatistik sonuçlarına göre VAS ve VRS arasında uyum gözlenmiştir. Gömülü üst yirmi yaş dişlerinin çekiminde yapılması rutin hale gelen ve tolere edilmesi zor olan palatinal anestezinin yapılma gerekliliği hala tartışılmaktadır. Bu doğrultuda yeni yöntemler bulunması amacıyla daha çok çalışmaya ihtiyaç vardır.AbstractThe admnistration of palatal infiltration anesthesia that had become routinly used during impacted upper third molars surgery was rated as one of the most painful and fearful form of anesthesia for the patients because of the tight binding between the palatal mucosa and the underlying bone. The purpose of this study was to evaluate the necessity of the palatal anesthesia which is hardly tolerated by the patients. İn this randomized double-blinded study paients with impacted upper third molars which have complete bone retention, bilateral, has completed the development of apical third of the root , in vertical postion, between 18-30 years old, without any systemic problems and has signed the informed consent form a total of 100 patients have included in this study. Patients were randomly divided into 4 grups. Each grup have 25 patients. Each patient have their right and left upper third molars removed at the same operation. In the first group (GROUP A1) one side of the patients buccal (1.8ml) + palatinal (0.2 ml) were anesthetized with jetocaine local anesthesia while the other side buccal (1.8ml) jetocaine local anesthesia palatinal (0.2 ml) serum physiology (placebo) have been applied and the surgery was initiated 5 minutes following anesthesia. In the second group (GROP A2) one side of the patients buccal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) anesthetized with jetocaine while the other side buccal (1.8 ml) jetocaine palatinal (0.2 ml) serum physiology (placebo) have been administered and the surgery was started 10 minutes following anesthesia. In the third group (GROUP B1) one side of the patients buccal (1.8ml) + palatinal (0.2 ml) were anesthetized with jetocaine simplex local anesthesia while the other side buccal (1.8ml) jetocaine simplex local anesthesia palatinal (0.2 ml) serum physiology (placebo) have been applied and the surgery was initiated 5 minutes following anesthesia. In the fourth grop (GROUP B2) one side of the patients buccal (1.8 ml) + palatinal (0.2 ml) anesthetized with jetocaine simplex while the other side buccal (1.8 ml) jetocaine simplex palatinal (0.2 ml) serum physiology (placebo) have been administered and the surgery was started 10 minutes following anesthesia In addition, if the patient feel pain during the operation an additional injections were performed to the required region (buccal or palatal), time and region of the additional anesthesia was recorded. At the end of the operation VAS value filled by the patient while VRS value were filled by a physician and the amount of pain were statistically evaluated. Collected data evaluated with SPSS (15.0) package program. For the data analysis, the analysis of the two variables for VAS and VRS data with 'Mann-Whitney U Test', in order to test compliance between VAS and VRS scales the 'Kappa Compliance Test' were used. When we compared jetocaine with jetocaine simplex, 5 minutes waiting time with buccal+palatal anesthetizing method there were no statistical difference have been observed (P>0.05). In this case, a similar effects for both anesthetic agents were observed. 10 minutes waiting time and buccal+palatal anesthetizing method statistical difference have been observed (p<0.05). When 5 or 10 minutes waiting time and just buccal anesthetizing method used statistically difference between jetocaine and jetocaine simplex have been observed (P<0.05). Thus, the effect of jetocaine was observed to be superior than jetocaine simplex'e anesthetics agent. In our study, to assess the necessity of the palatal infiltration anesthesia during extraction of the patients impacted upper third molars we compared buccal+palatal infiltration technique with merely buccal infiltration technique. When we used jetocaine and wait for 5 minutes statistically there no difference between the two methods (p>0.05). Thus, we have reached to the result that there is no need for the palatal anesthesia. When we applied jetocaine and wait for 10 minutes statistically there were difference between the two methods (p<0.05). When we applied jetocaine simplex and wait for 5 or 10 minutes statistically there were difference between the two methods (p<0.05). In this case, the necessity of palatal anesthesia has been observed. To assess the pain that were resulted from extractions VAS and VRS pain scales were used and to compare the results obtained by these scales a statistical analysis were done. According to the statistical results compatibility between VAS and VRS have been observed. The necessity of palatal anesthesia that was hardly tolerated by the patients and become routinely used during the extraction of the impacted upper third molars is still controversial. In this context there is a need for more studies in order to find new methods.Item Postoperative Analgesia in Impacted Third Molar Surgery: The Role of Preoperative Diclofenac Sodium, Paracetamol and Lornoxicam(2011) Oncul, Aysegul; Yazicioglu, Duygu; Alanoglu, Zekeriyya; Demiralp, Samimi; Ozturk, Adnan; Ucok, Cahit; TIP FAKÜLTESİ; DİŞ HEKİMLİĞİObjective: The aim of this study was to compare the postoperative analgesic effects of preoperative intravenous (i.v.) paracetamol, diclofenac sodium and lornoxicam (nonsteroidal anti-inflammatory drugs). Subjects and Methods: Sixty patients with impacted third molar who underwent surgical removal were randomly allocated into three groups: group P (n = 20), group D (n = 20) and group L (n = 20). Group P received preoperatively 1 g paracetamol i.v., group D 75 mg diclofenac sodium i.m. and group L 8 mg lornoxicam i.v. Postoperative pain intensity, additional consumption of analgesics postoperatively and postoperative complications were compared among groups. Results: The groups were comparable for pain scores (p > 0.05). Maximum pain scores were recorded in postoperative 4th h in all groups (group L 22, 14-44 mm; group P 24, 13-43 mm; group D 14, 10-24 mm, p = 0.117). Patients experienced high satisfaction scores which were comparable among groups (group L 85, 75-100 mm; group P 87, 70-95 mm; group D 84, 77-98 mm, p = 0.457). Conclusion: Preoperative intramuscular diclofenac, intravenous paracetamol and lornoxicam effectively decreased the pain scores. The patients were satisfied with the three postoperative pain management regimens. Copyright (C) 2011 S. Karger AG, Basel