Browsing by Author "Bayar, Perican"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Profesyonel futbolcularda hedef yöneliminin motivasyonel yönelim üzerine etkisi
    (Ankara Üniversitesi Spor Bilimleri Fakültesi, 2019) Bayar, Perican; Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği; Spor Bilimleri Fakültesi
    Bu araştırmanın amacı, profesyonel futbolcuların hedef yönelimlerinin motivasyonel yönelimlerini nasıl etkilediğini incelemektir. Araştırmaya 121 (Xyaş= 23.6± 3.6 yıl) profesyonel futbolcu katılmıştır. Katılımcıların hedef yönelimlerini belirlemek için Toros (2001) tarafından Türk popülasyonuna uyarlanan ‘‘Sporda Görev ve Ego Yönelimi Ölçeği (SGYÖ)’’, motivasyonel yönelimlerini belirlemek için ise Kazak (2001) tarafından Türkçe’ye uyarlanan ‘‘Sporda Güdülenme Ölçeği (SGÖ)’’ kullanılmıştır. Verilerin analizi için İlk aşamada katılımcıların SGYÖ’den aldıkları puanlara göre 4 grup oluşturulmuştur: Yüksek ego- Düşük görev, Düşük egoYüksek görev, Yüksek ego-Yüksek görev ve Düşük ego-Düşük görev. Sonrasında 4 (Grup) x 3 (içsel, dışsal, amotivasyon) One Way ANOVA’dan faydalanılmıştır. Araştırmanın bulgularına göre Düşük Ego-Yüksek Görev yönelimli sporcular, Yüksek Ego-Düşük Görev yönelimli sporculara göre içsel motivasyon alt boyutundan anlamlı düzeyde daha yüksek puan almışlardır (p<0.05). Grupların Amotivasyon alt boyutundan aldıkları puanlar incelendiğinde Düşük Ego-Yüksek Görev yönelimi grubu puanları, Düşük Ego-Düşük Görev ve Yüksek EgoYüksek Görev yönelimi gruplarından anlamlı düzeyde daha düşüktür (p<0.05). Bu Araştırmanın sonuçlarına bakıldığında, Yüksek Görev-Düşük Ego yönelimli futbolcuların Düşük Görev-Yüksek Ego yönelimlilere göre daha fazla içsel motivasyona sahip olduğu söylenebilir. Bu durum literatürde yer alan birçok çalışma ile paralellik göstermektedir (Ryan ve Deci, 2007; van de Pol ve ark., 2012). Daha başarılı sporcuların yetişmesine katkı sağlamadaki kritik önemi göz önüne alındığında içsel motivasyonu ve görev yönelimini arttırmaya yönelik çalışmaların arttırılması önerilmektedir.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Voleybolda servis ve manşet becerilerinin öğretiminde geribildirimin etkisi
    (Sağlık Bilimleri Enstitüsü, 2013) Koshki, Behrouz Ghorbanzadeh; Bayar, Perican; Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği
    Bu araştırmada voleybolda servis ve manşet becerilerinin öğretiminde sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirimin, başarıya olan etkisi incelenmiştir. Araştırmaya, 2012-2013 öğretim yılında, Özel Bilim Koleji? inde üç farklı şubede öğrenim gören ve beden eğitimi dersi alan 6. ve 7. Sınıf, her grupta 14 öğrenci olmak üzere toplam 42 öğrenci katılmıştır. Deneklerin 21?i kız ve 21?si erkektir. Öğrencilerin yaş ve spor yaş ortalamaları sırası ile sözel geribildirim grubu için 12.28 ± 0.46; 1.85 ± 0.62 görsel geribildirim grubu için 12.14 ± 0.37; 1.66 ± 0.44 ve sözel+ görsel geribildirim grubu için 12.21 ± 0.42; 1.91 ± 0.38 `dır. Araştırma verilerinin toplanmasında, bilişsel alanın bilgi+kavrama düzeyi için bilişsel alan ölçeği, devinişsel alanın beceri haline getirme düzeyi için ise beceri gözlem ölçeğinden yararlanılmıştır. Devinişsel alana ilişkin veriler, Sony HDR-CX250E HD video kamera ve SanDisk SDHC card kullanılarak toplanmıştır. Çalışmada ön-test / son-test deney deseni kullanılmıştır. Oluşturulan ölçme aracının geçerlik çalışması için, CVI analizi testi kullanılmıştır Öğrencilerin bilişsel davranışlarının ön test ve son test ölçümlerinden elde edilen puanlar doğrudan analiz edilirken, devinişsel alanda erişi ile ilgili video kayıtları uzmanlar tarafından değerlendirilip puanlandıktan sonra analiz edilmiştir. Grupların bilişsel ve devinişsel alan denkliklerinin saptanmasında levene testi kullanılmıştır. Grupların bilişsel ve devinişsel alan verilerinin dağılımlarının saptanmasında Shapiro-Wilk Analizi kullanılmıştır. Uzmanların kendi aralarındaki puanlamalarının güvenirliği için verilerin normal dağılım göstermesi nedeniyle ICC testi kullanılmıştır. Verilerin betimsel istatistikleri hesaplanmış ve analizinde sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirim alan grupların kendi içinde ön test ve son test puanları arasında fark olup olmadığını test etmek amacıyla, bağımlı gruplar için ?Paired T-Test, Analizi? ve gruplar arasında fark olup olmadığını test etmek amacıyla ANOVA Testi kullanılmıştır. Deney gruplarının kendi içlerindeki ön test son test puanları arasında tüm grupların son test puanlarında artma olduğu gözlenmiştir. Sözel+görsel geribildirim grubunda ise son testlerdeki yükselmenin en yüksek düzeyde olduğu bulunmuştur. Voleybolda manşet becerisi öğreniminde kullanılan sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirim gruplarının bilişsel alan başarı düzeyleri arasındaki farkın analizinde gruplar arasında fark olduğu görülmektedir [F(39, 2)=26.87;p=0.001]. Farkın sözel+görsel geribildirim grubundan kaynaklandığı bulunmuştur. Voleybolda manşet becerisi öğreniminde kullanılan sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirim gruplarının devinişsel alan başarı düzeyleri arasındaki farkın analizinde gruplar arasında fark olduğu görülmektedir [F(39, 2)=7.807;p=0.001]. Farkın sözel+görsel geribildirim grubundan kaynaklandığı bulunmuştur. Voleybolda servis becerisi öğreniminde kullanılan sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirim gruplarının bilişsel alan başarı düzeyleri arasındaki farkın analizinde gruplar arasında fark olduğu görülmektedir [F(39, 2)=58.82;p=0.001]. Farkın sözel+görsel geribildirim grubundan kaynaklandığı bulunmuştur. Voleybolda servis becerisi öğreniminde kullanılan sözel, görsel ve sözel+görsel geribildirim gruplarının devinişsel alan başarı düzeyleri arasındaki farkın analizinde gruplar arasında fark olduğu görülmektedir [F(39, 2)=77.18;p=0.001]. Farkın sözel+görsel geribildirim grubundan kaynaklandığı bulunmuştur. Sonuçta, voleybolda servis ve manşet becerilerinin öğretiminde video ve öğretmen tarafından sağlanan sözel+görsel geribildirimin, öğrenci başarısına olumlu yönde katkı sağladığı söylenebilir. Anahtar kelimeler: Beceri Öğrenimi, Görsel Geribildirim, Manşet, Servis, Sözel Geribildirim Voleybol.