Cilt:09 Sayı:01 (2020)

Permanent URI for this collection

https://dspace.ankara.edu.tr/handle/20.500.12575/84149

Browse

Browsing Cilt:09 Sayı:01 (2020) by Author "Gümüş, Aylin Bayındır"

Now showing 1 - 1 of 1
  • No Thumbnail Available
    Item
    ERKEN ve ORTA ADÖLESAN DÖNEMDEKİ BİREYLERİN ANA ÖĞÜN TÜKETİM DURUMLARI ve YEME TUTUMLARI
    (Ankara Üniversitesi, 2020) Gümüş, Aylin Bayındır; Yardımcı, Hülya; Beslenme ve Diyetetik; Sağlık Bilimleri Fakültesi
    Amaç: Adölesan çağ, yetişkin dönemin temellerinin atıldığı son aşama olması nedeni ile sağlıklı yeme davranışlarının edinilmesi için son derece önemlidir. Bu dönemdeki bireylerde yeme davranışı bozuklukları görülme riski yüksektir. Dolayısıyla adölesanların yeme davranışı bozukluklarına eğilimlerinin fark edilmesi gerekmektedir. Ancak erken, orta ve geç dönemdeki adölesanlar fiziksel, psikolojik, bilişsel, duygusal ve sosyal yönden birbirlerinden farklılık gösterebilmektedir. Bu çalışma, erken ve orta dönem adölesanların beslenme alışkanlıklarının ve yeme tutumlarının değerlendirilmesi amacı ile yapılmıştır. Yöntem: Gerekli izinler alındıktan sonra, gönüllü olan bireyler çalışmaya dahil edilmiştir. Veriler soru formu kullanılarak, “yüz yüze görüşme tekniği” ile araştırmacılar tarafından toplanmıştır. Yeme tutumunu test etmek için “Yeme Tutumu Testi-26” kullanılmıştır. Test sonucunda toplam 20 veya daha fazla puan alan katılımcıların risk altında olduğu ifade edilmiştir. Verilerin analizi SPSS for Windows paket programında yapılmış, güvenirlik katsayısı olarak p<0.05 değeri kabul edilmiştir. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalamaları 14,5±1,2 yıl olan, 185 erkek (%58,2) ve 133 kız (%41,8) olmak üzere toplam 318 ortaokul ve lise öğrencisi katılmıştır. Ortalama Yeme Tutumu Testi puanı 20,4±10,7 olup öğrencilerin risk altında oldukları dikkat çekmiştir. Erken adölesan dönemdeki öğrencilerin median test puanı, orta adölesan dönemde olanlara kıyasla daha yüksektir (sırasıyla 20,0; 18,0; p<0.05). Katılımcıların sosyodemografik özelliklerine göre her iki grupta da test puanları açısından farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Tüm katılımcılar arasında öğle ve akşam yemeğini haftada beşten daha fazla tüketenlerin ortalama test puanları, daha az sıklıkta tüketenlere kıyasla istatistiksel açıdan daha düşüktür (p<0.05). Erken adölesan dönemde bu durum yalnızca akşam yemeği için geçerli iken (p<0.05), orta adölesan dönemde ana öğün tüketim sıklıklarına göre ortalama test puanlarını farklılaşmamıştır (p>0.05). Ancak rakamsal olarak ana öğünleri daha sık tüketenlerde ortalama test puanının daha düşük olduğu ifade edilmelidir. Sonuç: Bu sonuçlar, adölesanlara sağlıklı beslenme alışkanlıkları kazandırmak ve bu dönemde (özellikle erken ergenlik döneminde) yeme davranış bozukluklarını önlemek için faaliyetlerin yapılması gerektiğini göstermiştir.