Browsing by Author "Ulukan, Hakan"

Now showing 1 - 3 of 3
  • No Thumbnail Available
    Item
    Bazı buğday türlerinde pasa (Puccinia spp) dayanıklılık ile morfolojik özellikler arasındaki ilişkiler
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 1998) Ulukan, Hakan; Özgen, A. Murat
    Bu çalışmanın amacı, paslara dayanıklılık bakımından yapılacak ön seçmelerde markör karakter olarak kullanılabilecek dominant morfolojik özelliklere sahip buğdaylardan yararlanma olanaklarını araştırarak, dayanıklılık ıslahı çalışmalarına katkıda bulunmaktır. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü'nün deneme tarlaları ve laboratuvarlannda 1992-1996 yıllan arasında sürdürülen bu çalışmada, 13 buğday tür ve çeşidi melezlemeye alınarak, tetraploid ve hekzaploid 18 kombinasyon oluşturulmuştur. Dönerdeki melezlik kontrolü elektroforez yöntemiyle yapılmış; sera ve tada koşullarında kara. kahverengi ve sanpasa dayanıklılık tepkileri ile dayanıklılıkla ilişkili dominant morfolojik markör özellikler fide ve ergin döneminde saptanmış; örneklerin gliadin bant desenleri PAGE yöntemiyle çıkarılmış; bantlardaki yoğunluk ve rölatif mobilfte değerleri hesaplanarak Cluster analizi yapılmış; ilgili dendogram ve tür katoloğu hazırlanarak paslara dayanıklılıkta kullanılabilecek dominant morfolojik markör özellikler belirlenmiştir. Abstract Objective of the study was to search of the utility possibilities from wheats that carry dominant morphological traits as a marker character in initial selections and contribute to the disease resistance studies. In the research which was conducted at the Ankara University Agricultural Faculty, Field Crops Department's Experimental Fields and Laboratories between the years 1992-19%, 18 hybrid combinations were obtained by using 13 wheat species and varieties. Hybridization control on offsprings was done by electrophoresis method. Dominant morphological traits related with stem, leaf and stripe rust resistance reactions were found from studies carried out under glasshouse and field conditions in the seedling and mature stages. Gliadin band designs of samples were prepared by PAGE method; relative density and relative mobility values of the giadin bands were calculated by cluster analysis. Dominant morphological traits for utility in rust resistance studies were determined by prepearing dendogram and species catalogues.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Bazı fasulye (Phaseolus vulgaris L.) çeşitlerinde farklı dozlardaki toz asetil salisilik asit (ASA) uygulamasının verim ve verim öğelerine etkisi
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 2014) MBARUKU, PAPY MOBAMBO; Ulukan, Hakan; Tarla Bitkileri
    Bazı Fasulye (Phaseolus vulgaris L.) Çeşitlerinde Farklı Dozlardaki Toz Asetil Salisilik Asit (ASA) Uygulamasının Verim ve Verim Öğelerine Etkisi" adlı bu araştırma (2011-2012)'de, üç tekrarlamalı olarak kurulmuş, deneme materyali olarak (3) çeşit (Ç1= Akman 98, Ç2= Önceler 98 ve Ç3= Yunus 90) ile (4) ASA dozu (D0= 0 g, D1= 250 g, D2= 500 g, D3= 750 g) kullanılmıştır. Elde edilen en yüksek değerler; çiçek periyodunda 0 g ile Akman 98'den; bitki boyu 500 g ile Yunus 98'den; ilk bakla yüksekliği 250 g ile Önceler 98'den; bakla sayısında 500 g ile Akman 98'den; baklada tane sayısında 250 g ile Önceler 98'den; birim alan veriminde 500 g ile Yunus 90'dan; biyolojik verimde 500 g ile Önceler 98'den; yüz tane ağırlığında 500 g ile Yunus 90'dan; hasat indeksinde 500 g ile Akman 98'den olup, bakla sayısı ile bitki boyu (r=0.538**), baklada tane sayısı ile bakla sayısı (r=-0.336), biyolojik verim ile ilk bakla yüksekliği (r=0.365*), yüz tane ağırlığı ile bakla sayısı (0.413*), birim alan verimi ile biyolojik verim (r=0.384*) ve yüz tane ağırlığı arasında (r=0458**) korelasyonlar bulunmuştur.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Farklı dozlardaki hümik asit (HA) uygulamalarının bazı nohut (Cicer arietinum L.) çeşitlerinde verim ve verim ögelerine etkisi
    (Fen Bilimleri Enstitüsü, 2010) Mokhtarzadeh, Gholam Ali; Ulukan, Hakan
    Bu araştırma, 2009 yılında Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü’nün Araştırma ve Uygulama Tarlalarında yürütülmüştür. Denememizde kullanılan çeşitler dört adet olup; bunlar, Ç1=ER-99, Ç2=Gökçe, Ç3=ILC-482 ve Ç4=Avustralya’dır. Kullandığımız bu çeşitlere, toz halindeki HA uygulanmış; dozlar D0=0 g, D1=100 g ve D2=200 g şeklinde düzenlenerek; ekimle birlikte sıralara verilmiştir. Üç tekrarlamalı olarak kurulan bu denemede farklı dozlardaki HA uygulamasının, çeşitlerdeki verim ve verim ögelerine etkileri ile en uygun doz veya dozlar ve bunların birbirleri ile etkileşimleri araştırılmıştır. Elde edilen bulgulara göre en yüksek ve en düşük verim ortalamaları şöyle olmuştur: çıkışta bitki sayısı (%)D0 - Ç4 ve D2=200 g - Ç1; bitki boyu (cm) D1=100 g - Ç4 ve D2=200 g - Ç1; ilk bakla yüksekliği (cm) D1= 100 g - Ç4 ve 200 g - Ç1 ile Ç2; bitki dal sayısı (adet) D2=200 g - Ç3 ve D1=100 g - Ç2; bakla sayısı (adet) D1= 100 g - Ç3 ve D2= 200 g - Ç1; bakla tane sayısı (adet) D2=200 g - Ç4 ve D0 - Ç3 ile Ç1; tek bitki verimi (g) D2=200 g - Ç2 ve D2= 200 g - Ç1; bakla boyu (cm) D1= 100 g ile D0 - Ç2 ve D0 - Ç4; birim alan bitki verimi (g/m2) D0 - Ç1 ve D2=200 g – Ç1; 100 tane ağırlığı (g) D0 - Ç1 ve D1= 100 g - Ç4; bitki hasat indeksi (%)D0 - Ç4 ve D2=200 g - Ç4; protein oranı (%) D0 - Ç1 ve D2=200 g - Ç4. Doz ortalamalarında en iyi sonuçlar; çıkışta bitki sayısı (%) D1=100 g ve Ç3’de; bitki boyu (cm) için D1=100 g ve Ç4’de; ilk bakla yüksekliği için (cm) D1=100 g ve Ç4’de; bitki dal sayısı için (adet) D2=200 g ve Ç3; bakla sayısı için (adet) D2=200 g ve Ç3’de bakla tane sayısı için (adet) D2=200 g ve Ç4’de; tek bitki verimi (g) için D1=100 g ve Ç2’de; bakla boyu için (cm) D1=100 g ve Ç2’de; birim alan bitki verimi (g/m2) D0=0 g ve Ç3’de; 100 tane ağırlığı için (g) D0=0 g ve Ç1, Ç2’de; bitki hasat indeksi için (%) D2=200 g ve Ç4’de; protein oranı için (%) D2=200 g ve Ç4 olmuştur.Abstract This study was carried out at the University of Ankara, Faculty of Agriculture, Department of Field Crops’ Experimental fields during 2008-2009, Ankara, Turkey. Four chickpea cultivars (Cicer arietinum L.) were used; namely Ç1=ER- 99, Ç2=Gökçe, Ç3=ILC- 482 and Ç4=Avustralya. Through the planting these cultivars, the powder of HA, in the dosages of D0=0 g, D1=100 g ve D2=200 g, gave into the plants rows. With three replications of different doses of HA treatments which established in this experiment, yield and yield components in varieties used in the most appropriate dose or doses of the effects and their interaction were investigated. The best results can be mentioned as follows according to investigated traits; emerged plant number (%) D0= 0 g by Ç4 ;for plant height (cm) D1=100 g by Ç4; for first pod height (cm) D1=100 g by Ç4; for number of branch per plant (number), D2=200 g by Ç3; for the number of the pod (number), D1=100 g by Ç3; for the pod yield per plant (g) D2=200 g by Ç4; for single plant yield (g) D2=200 g by Ç2; for the pod length (cm) D1=100 g by Ç2; unit area yield (g/m2) D0=0 g by Ç1; for the 100 seed weight (g) Do=0 g by Ç1; and harvest index (%) D2 =200 g by Ç4 and seed protein (%) D2=200 g by Ç4 The best average of dosages: emerged plant number (%) D1=100 g by Ç3; for plant height and for first pod height (cm) D1=100 g by Ç4; for number of branch per plant unit (number), and for the number of the pod unit (number), D2=200 g by Ç3; for the pod yield per plant unit (g) D2=200 g by Ç4; for single plant yield (g) and for the pod length unit (cm) D1=100 g by Ç2; unit area yield (g/m2) D0= 0 g by Ç3; for the 100 seed weight unit (g) D0=0 g by Ç1 and Ç2; and harvest index, and seed protein unit (%)D2=200 g by Ç4.