Browsing by Author "US, Ali Kemal (Proje Yürütücüsü)"

Now showing 1 - 1 of 1
  • No Thumbnail Available
    Item
    SKOLYOZ TEDAVİSİNDE KULLANILAN POSTERİOR SEGMENTAL SPİNAL ENSTRUMENTASYON YÖNTEMLERİNDEN SUBTRANSVERS PROÇES TELLEME İLE SUBLAMİNAR TELLEMENİN BİYOMEKANİK YÖNDEN DENEYSEL OLARAK KARŞILAŞTIRILMASI
    (2006) Tıp Fakültesi; US, Ali Kemal (Proje Yürütücüsü); AKMEŞE, Ramazan (Ortak Yazar)
    Posterior segmental spinal enstrumentasyon tekniği bugün pek çok ortopedist tarafından tercih edilen bir skolyoz cerrahi yöntemidir. Translasyonel kuvvetle korreksiyonu sağladığı gibi füzyon iyileşmesi hızlıdır ve anında sağladığı rijid fiksasyon ile hastanın postoperatif immobilizasyon ihtiyacını ortadan kaldırır. Bu cerrahi tekniğin öncüsü ve bugün hala dünyada en çok tercih edilen tipi sublaminar telleme yöntemidir. Ancak bu yöntemde nörolojik komplikasyonlar başta olmak üzere karşılaşılan zorluklar, ortopedistleri alternatif yöntemler arayışına itmiştir. Bu proje çalışmasıyla, uygulanabilirliği daha kolay olan ve yapılan klinik çalışmalarla nörolojik komlikasyon riski belirgin olarak az bulunan subtransvers proçes telleme yönteminin sağladığı stabilizasyon ve bu stabilizasyonun devamlılığını koruma konusunda sublaminar telleme yönteminden daha üstün olduğunu biyomekanik deneylerle göstermeyi amaçladık. Yaş ortalaması 42 (27-54) olan 8 adet insan kadavrasından 4. torakal vertebradan (T4) 10. torakal vertebraya (T10) kadar olan segmenti içeren torakal omurgalar çıkarılmıştır. Her vertebrada T4-T10 seviyeleri arasına subtransvers proçes telleme ve sublaminar proçes telleme yöntemleri ayrı ayrı uygulanarak posterior segmental spinal enstrumentasyon yapılmıştır. Uygun aparatlara monte edilen enstrumente edilmiş vertebralar elektroservohidroulik test makinasında 4 farklı yüklenme kuvvetiyle (aksiyel, lateral eğilme, fleksiyon, rotasyon) ayrı ayrı statik ve 100 siklusluk fatik fazlarda test edilip iki cerrahi yöntem istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır. Statik test sonucunda sublaminar telleme yöntemiyle subtransvers proçes telleme yöntemlerinin gerginlikleri arasında aksiyel yüklenme ve lateral eğilme testlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmazken (p0.05); fleksiyon ve rotasyon testlerinde iki yöntemin gerginlikleri arasında subtransvers proçes telleme lehine istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır (p0.05). Fatik testler sonucunda iki cerrahi yöntem arasında 4 farklı yüklenmede de (aksiyel, lateral eğilme, fleksiyon ve rotasyonel) gerginlik ve gerginlik kaybı yönünden subtransvers proçes telleme lehine istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmıştır (p0.05). Elde ettiğimiz bulgular subtransvers tellemenin omurgada stabilizasyonu sağlama konusunda biyomekanik yönden sublaminar telleme kadar kuvvetli bir cerrahi yöntem olduğunu hatta özellikle rotasyonel yüklenmelere karşı daha stabil bir omurga oluşturduğunu göstermektedir. Stabilizasyonun devamlılığını koruma açısından ise subtransvers tellemenin daha üstün olduğu saptanmıştır. Daha kolay olan ve nörolojik komplikasyon oranı daha az olan subtransvers telleme yöntemi biyomekanik açıdan da sublaminar telleme yönteminden daha üstün olup skolyoz cerrahisinde daha çok tercih edilmesi gereken bir tedavi şekli olmalıdır.