Browsing by Author "CAN, H. Derya (Tez Danışmanı)"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Bhagavata Puraṇa’da yaratılış
    (Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doğu Dilleri ve Edebiyatları (Hindoloji) Anabilim Dalı) CAN, H. Derya (Tez Danışmanı); ERDEMİR, Canan (Yazar)
    Purāṇalar içinde çeşitli efsaneleri ve öğretileri barındıran Hinduizm’e ait metinlerdir. On sekiz büyük Purāṇa (Mahapurāṇa) ve on sekiz küçük Purāṇa (Upapurāṇa) vardır. Bunlar destanlardan farklı olarak daha basit bir Sanskrit dili ile yazılmışlardır. Purāṇalar’ın MS 250 ile 1250 yılları arasında yazılmış oldukları düşünülmektedir. Purāṇalar yaratılış (Sarga), yeniden yaratılış (Pratisarga), Manuların devirleri (Manvantara), soy kütüğü (Vamşa) ve soy kütüğünde yer alan kralların hayatı (Vamşanuçarita) olmak üzere beş karakteristik özellikten mutlaka birini yansıtmak durumundadır. Purāṇalar adandıkları tanrıya göre de Sattvika, Racasika ve Tamasika olmak üzere üç grupta incelenebilir. Buna göre Tanrı Vishṇu’nun gücünü öven Mahāpurāṇalar “Sattvika Purāṇalar” olarak bilinirler. Bhāgavata Purāṇa da bunlardan biridir. Gramerci Vopadeva tarafından yazıldığı düşünülen bu eser on iki Skandha (bölüm) ve on sekiz bin Şloka (beyit) ve üç yüz otuz iki Adhyāya’dan (bölüm) oluşur. Bu, aynı zamanda Avrupa’da ilk olarak çevrilen ve basılan bir Purāṇa’dır. Hindistan’da çok iyi bilinir. Bir tür Vishṇuit mezhebi taraftarları olan Bhāgavatalar bugün bile bu Purāṇa’nın büyük etkisi altında varlığını sürdürür. “Bhāgavata” sözcüğü Sanskrit dilinde “Tanrı” anlamına gelmektedir. Tanrı Vishṇu’nun gücünün övüldüğü bu Purāṇa onun adıyla bilinir. Bütün Purāṇalar’ın özü niteliğinde olan bu Purāṇa Hindistan’da büyük bir üne sahiptir ve anlatıcısı Lomaharshana (Sūta)’dır. Tezimizde Evren’in, Üç Dünya’nın, Tanrı ve Tanrıçalar’ın, çeşitli mitolojik varlıkların, ermişler ve ermişler ȃleminin, bitki, hayvan ve insan türlerinin; beş büyük elementin, duyu organlarının; Bilgisizlik’in, İstek’in, Öfke’nin, Açgözlülük’ün, Söz’ün; Veda ve Upavedalar’ın, İtihāsa ve Purāṇalar’ın, fonetik ve gramer kurallarının, Vedik şiir ölçüleri vb. nasıl yaratıldığı anlatılmaktadır. Abstract Purāṇas are the texts which hold various legends and doctrines of Hinduism. There are eighteen Mahapurāṇas and also eighteen Upapurāṇa. In contradistinction to epics, they are written with a clear-cut Sanskrit language. Purāṇas are thought to be written between 250 AD and 1250 AD. Purāṇas necessarily contain one of the five characteristic features just as creation (Sarga), re-creation (Pratisarga), periods of Manus (Manvantara), pedigree (Vamşa) and lifetime of the kings located in the pedigree (Vamşanuçarita). According to the God they dedicated, Purāṇas can be examined three groups as Sattvika, Racasika ve Tamasika. Hereunder, the Mahapurāṇas which give a lot of importance to Vishṇu are known as Sattvika Purāṇas. Bhagavata Purāṇa is also one of them. The work is considered to have written by the grammarian Vopadeva consists of twelve Skandha (chapter), eighteen thousand Sloka (verse) and three hundred and thirthy-two Adhyāya (section). It is also translated and published as the first Purāṇa in Europe. It is well known in India. Even today, the Bhagavatas who are the followers of a kind of Vishṇuit sect continue to exist under the big influence of this Purāṇa. The word ‘Bhāgavata’ means ‘God’ in Sanskrit. The Purāṇa which praises the strenght of God Vishnu is known by his name. This Purāṇa is the essence of all Purāṇas and it has a great reputation in India. Lomaharshana (Sūta) is the narrator of this Purāṇa In our thesis, it is given some legends describing how the creation of the Universe, the Three Worlds, Gods and Goddesses, various mythological beings, saints and saints kingdom, plants, animals and human species; five major elements, sense organs; Ignorance, Desire, Anger, Greed, Voice; Vedas and Upavedas, İtihāsa and Purāṇas, phonetic and grammatical rules, Vedic measures were and so on.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Vamana purana incelemesi
    (Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Doğu Dilleri ve Edebiyatları (Hindoloji) Anabilim Dalı) CAN, H. Derya (Tez Danışmanı); KAYALI, Yalçın (Yazar)
    ÖZET Hint Edebiyatı içinde Hinduizme ait dini metinler önemli bir yer tutar. Bu metinler Hint kültür ve sosyal hayatını yansıtır. Puràõalar yaklaşık olarak üçüncü yüzyıldan başlayarak on birinci yüzyıla kadar yazılmış eserlerdir. En eski Veda efsanelerinden en yeni geleneklere kadar derin bir içeriğe sahiptir. Puràõalar yaratılış, dünyaların yeniden oluşturulması, tanrı ve ermişlerin soy kütükleri, insanoğlunun ataları olan Manu devirlerini vb. konuları içerir. Bu eserler Hint mitolojisinin de başlıca kaynakları sayılabilir. On sekiz büyük Puràõa vardır ve isimleri şunlardır: Brahma, Pàdma, Vishõu (Vaishnava), Şiva (Şaiva/Vāyavīya), Bhàgavata, Nàrada (Nàradãya), Màrkaõóeya, Agni (âgneya), Bhavishya (Bhavishyat) Brahmavaivarta, Liïga (Laiïga),Varàha, Skànda, Vàmana, Kårma (Kaurma), Matsya, Gàruóa, Brahmàõóa. Orijinal metninin yaklaşık 40.000 beyit olduğu tahmin edilen Vàmaõa Puràõa‟nın şu anda ulaşabildiğimiz nüshaları sadece 10.000 şlokadan oluşmaktadır. Eser tanrı Vishõu‟nun cüce (vàmana) avatarını anlatarak başlar. Sonrasında Şiva ile Umà‟nın evlilikleri, Kàrtikeya‟nın doğumu, Liïga tapınışları ve tãrtha betimlemeleri yapar. Eser genel olarak iki bölümden oluşmaktadır. Korhan Kaya, Hinduizm, Dost Kitabevi, Ankara, 2001, s: 46,47. Ancak ikinci bölüm olarak nitelendirilen kısım eserde Saromàhàtmya olarak isimlendirilmişken birinci bölüme herhangi bir isim verilmemiştir. Çalışmamızda sadece Vàmana Puràõa değil Puràõa Edebiyatı dönemine kadar gelişen Klasik Sanskrit Edebiyatı eserleri hakkında da bilgi verilerek genel hatlarıyla bahsedilmiştir. Ayrıca Vàmana Puràõa‟nın özeti ve bazı efsanelerin çevirileri tam metinli olarak verilmiş edebi eleştirileri yapılmıştır. Bu efsaneler incelendiğinde bazılarının ègveda‟ya kadar dayandığı görülmektedir. ABSTRACT Religious text in Indian Literature have an important place in Hinduism. These texts reflect the culture and social life of India. Puràõas are the works which started to be written nearly thirth century. These Works were written till eleventh century. That include the oldest veda lagends and the newest traditions. Puràõas include the topics of creation, reconstitutins of worlds, ancestry, Manu Periods which is the ancestors of the human being. These texts are the main sources of the Indian mthology. There are eighteen big Puràõas and their names are Brahma, Pàdma, Vishõu (Vaishnava), Şiva (Şaiva/Vāyavīya), Bhàgavata, Nàrada, Màraõóeya, Agni, Bhavishya (Bhavishyat), Brahmavaivarta, Liïga (Laiïga),Varàha, Skànda, Vàmana, Kårma (Kaurma), Matsya, Gàruóa, Brahmàõóa. It is supposed that the original text of the Vàmana Puràõa has 40.000 verses. The copies that we could get consist of 10.000 verses. The text starts narrating the dwarf incarnation of god Vishõu. Then the marriages of the Şiva and Umà, the birth Kartãkeya, the worship of Liïga and the descriptions of the tãrthas. The text cosists of two chapters. While the second chapter is called Saromahatmya in the text, the first chapter hasn‟t a got name. At my work I mentioned about Vàmana Puràõa and also I gave some informations about Clasiccal Sanskrit Literature which the works reaching up to that time. During the study of legends that form the basic content of thesis, it was found that some of them went down to èg Veda and came out only in that period. Additionaly thesis includes Vàmana Puràõa‟s abstract and some fully translated legends and their animadversion.