The analysis of Neomedievalism in drama in terms of stylistics:Louise Bryant's The Game (1915), T.S. Eliot's Murder in the Cathedral (1935) and Carol Ann Duffy's Everyman (2015)
Özet
Umberto Eco ve Cerny gibi bazı araştırmacılar Ortaçağ'ın geri geldiğini ve Yeni Ortaçağ Döneminde yaşadığımızı iddia etmektedir. Ayrıca edebiyat, sanat ve film endüstrisinin de bu görüşü kanıtladığı iddia edilmektedir. Bu sebeple bu tez, Yeni Ortaçağcılık Anlayışının dramadaki izlerini sorgulamayı ve tartışmayı hedeflemektedir. Bu bağlamda Louise Bryant tarafından 1915 yılında yazılan The Game, T.S. Eliot tarafından 1935 yılında yazılan Murder in the Cathedral ve Carol Ann Duffy tarafından 2015 yılında yeniden yazılan Everyman oyunları seçilmiş ve bu oyunların biçembilimsel analizleri yapılmıştır. Bu oyunlar farklı yıllarda ve yüzyıllarda yazılmış olmalarına rağmen, Ortaçağ özelliklerini yansıtmaları bakımından benzerdir. Her biri Tanrı'nın övgüsüne ve takdirine ulaşmak için yedi ölümcül günahtan uzak, erdemli, temiz, güzel bir hayat yaşamak üzere okuyucuları ve seyircileri etkilemeye çalışan ahlak oyunudur. Bu üç oyun da Umberto Eco tarafından ortaya atılan Yeni Ortaçağ eserlerinin özelliklerini taşımakta ve bu bağlamda Yeni Ortaçağcılık Anlayışını açık ve net bir şekilde ortaya koymaktadır. Bu sebeple bu tez, Yeni Ortaçağ Döneminin geçmişi, yani Ortaçağ Dönemini tiyatro oyunlarında nasıl tekrar inşa ettiğini vurgulayacaktır. İddia edilen görüşleri desteklemek amacıyla da Mick Short'un dramada biçembilimsel analiz yöntemi üç oyuna da uygulanmıştır. Şema Teorisi, Konuşma Sırası Yapıları, Sözeylemler, ve Grice'ın İşbirliği İlkesi tüm oyunlara tek tek uygulanmıştır. İncelemenin sonuçları Ortaçağ'ın etkisinde kalarak Yeni Ortaçağ Döneminde yaşadığımızı ve oyunların bunu çok net bir şekilde yansıttığını göstermektedir. Anahtar Kelimeler: Ortaçağ, Yeni Ortaçağ, Yeni Ortaçağcılık, Ahlâk Oyunları, Biçembilim
