1970'ler Türkiye sinemasında modernizm bağlamında işçi filmlerinde anlatı
Özet
Bu araştırmada, Georg Lukács, Bertolt Brecht, Walter Benjamin ve Theodor W. Adorno arasında Marksizm ve Modernizm çerçevesinde gerçekleşen tartışmalardan yola çıkılarak ve anlatı kuramın öykü, olay örgüsü, zaman, mekân, karakterler ve bakış açısı gibi unsurlarından da yararlanılarak 1970'li yıllarda Türkiye Sineması'nda verilen kimi işçi filmi örnekleri üzerinden, geleneksel sinema kalıplarının dışına çıkılabilen, içeriği kadar biçimsel yapısı ve üretim ilişkileri de bağımsız, alternatif ve devrimci bir sinema pratiği ortaya çıkarılmış mıdır? İşte bu soru cevaplanmaya çalışılacaktır. Bu soruya cevap aranırken de sinema tarihinde kırılma yaratan kimi dönemler, Sovyet Avangart Sineması, İtalyan Yeni Gerçekçiliği, Fransız Yeni Dalgası ve Üçüncü Sinema geleneği üzerinde durulacak ve bu dönemlerden alınacak referanslar aracılığıyla 1970'lerin en önemli işçi filmleri arasında sayılan Maden (Yavuz Özkan, 1978), Diyet (Lütfi Akad, 1974), Endişe (Şerif Gören & Yılmaz Güney, 1974) ve Otobüs (Tunç Okan, 1974) filmleri çözümlenmeye çalışılacaktır. Bu filmler, Türkiye Sinemasının 1970'li yıllarda geçirdiği içerik ve biçimin dönüşümünün aktarılmasında en uygun filmler olarak örneklem için seçilmiştir ve yapılan çözümlemeler aracılığıyla araştırmanın işçi filmleriyle ilgili literatüre katkı sağlaması hedeflenmektedir.