Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorKapçı, Emine Gül
dc.contributor.authorGüçlü, Cansu Hazal
dc.date.accessioned2022-11-24T08:43:10Z
dc.date.available2022-11-24T08:43:10Z
dc.date.issued2017
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12575/85573
dc.description.abstractKendine zarar verme davranışı tüm dünyada yaygınlığı artan bir sağlık problemi olarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle genç yaştaki bireylerin yaşadığı bu sorun, DSM-V'te (2013) "Daha İleri Çalışmalar İçin Durumlar" başlığı altında yer almış ve ruh sağlığı araştırmacılarının dikkatini çekmiştir. Bu araştırmanın amacı, üniversite öğrencilerinde duygu ayarlama becerisi, öfke kontrol biçimi ve travma yaşantısının etkisinin kendine zarar verme davranışını yordama gücünün incelemektir. Bu amaca ek olarak, üniversite öğrencilerinin yaş ve cinsiyetleri de ilgili değişkenlerle ilişkileri açısından incelenmiştir. Araştırma ilişkisel tarama modelindedir. Çalışma grubunu 2016-2017 yılı Eğitim-Öğretim yılı içerisinde Başkent Üniversitesi Eğitim Fakültesi'nde öğrenim görmekte olan, altı farklı bölümden toplamda 564 öğrenci (kız n=492; erkek n=72; Yaş, X=20.88, SS=1.88 ) oluşturmuştur. Üniversite öğrencilerinden Kişisel Bilgi Formu'nun yanı sıra, Kendine Zarar Verme Davranışı Değerlendirme Envanteri (Klonsky ve Glenn, 2009; Bildik ve diğerleri, 2013), Duygu Ayarlama Güçlüğü Ölçeği (Gratz ve Roemer, 2004; Rugancı ve Gencöz, 2010), Sürekli Öfke ve Öfke Tarzı Ölçeği (Spielberger ve diğerleri, 1983; Özer, 1994) ve Olayların Etkisi Ölçeği'ni (Wilner ve Alvarez, 1979; Çorapçıoğlu ve diğerleri, 2006) doldurmaları istenmiştir. Analizler sonucunda, üniversite öğrencilerinin kendine zarar verme davranışlarında yaş (F(7;556)═0.783; p>.05.) ve cinsiyete göre anlamlı bir farklılık bulunmamıştır, (t(562)=1.335, p>.05.) Öğrencilerin kendine zarar verme davranışlarını yordayan değişkenlerin incelenmesi sonucunda, yordayıcıların sırasıyla, travmatik yaşantıların etkisi (%14) R2= .14, F(1, 562) = 35.92, p < .05, duygu ayarlama becerisi (%4) R2= .4, F(2,561) = 26.54, p< .05 ve sürekli öfke (%1.3) R2=1.3, F(3,560)=24.14, p<.05. olduğu bulunmuştur. Öfke kontrol biçimlerinin ise kendine zarar verme davranışını anlamlı düzeyde yordamadığı bulunmuştur. Travma yaşantıları meydana geldikten sonra kişiye uygun müdahale yöntemleri uygulanarak üzüntü ve öfke gibi olumsuz duyguların fark ettirilmesi ve bu duyguları uygun biçimde ayarlama becerilerinin öğretilmesi kendine zarar verme davranışlarının azaltılabilmesi ve/veya önlenebilmesi için önemli katkılar sağlayabilir.tr_TR
dc.language.isotrtr_TR
dc.publisherEğitim Bilimleri Enstitüsütr_TR
dc.subjectÜniversite öğrencileritr_TR
dc.subjectöfke kontroltr_TR
dc.subjecttravmatr_TR
dc.titleÜniversite öğrencilerinde kendine zarar verme davranışında duygu ayarlama becerisi, öfke kontrol biçimleri ve travma yaşantılarının etkisinin yordayıcı rolütr_TR
dc.title.alternativeThe predictive role of emotion regulation, anger management styles and traumatic experience on non-suicidal self-injury behaviours of university studentstr_TR
dc.typemasterThesistr_TR
dc.contributor.departmentEğitimde Psikolojik Hizmetler Bölümütr_TR
dc.description.ozetNon-suicidal Self-injury (NSSI) appears to be a wide-spread health issue at a global level. This problem, particularly experienced by young individuals, has found its place among the conditions for further study in DSM-V in the future as well as attracting the attention of mental health researchers. The aim of this study is to explore the predictive role of Emotional Regulation, Anger Management Styles and Traumatic Experience on Non-suicidal Self-injury behaviours of university students. In addition, the relationship between the variables of age and gender is also investigated. This study is in the realm of the quantitative research in which correlation research technique is employed. The sample consists of 564 university students studying in different departments at Faculty of Education at Başkent University (female n=492; male n=72; X=20.88, s=1.88). The participants were asked to fill out Inventory of Statements about Self-Injury (Klonsky and Glenn, 2009; Bildik and others, 2013), Difficulties in Emotion Regulation Scale (Gratz and Roemer, 2004; Rugancı and Gencoz, 2010), Trait Anger and Anger Expression Scale (Spielberger and others, 1983; Özer, 1994) and Impact of Event Scale-Revised (Wilner and Alvarez, 1979; Çorapçıoğlu and others, 2006) in addition to the Personal Information Form. The results indicate that age (F(7;556)═0.783; p>.05.) and gender (t(562)=1.335, p>.05.) imply no significant differences on non-suicidal self-injury behaviour of the students. As a result of exploring the predictor variables of non-suicidal self-injury behaviour; the predictors are found out to be the impact of Traumatic Experience (%14) R2= .14, F(1, 562) = 35.39, ability of Emotional Regulation (%4) R2= .4, F(2,561) = 36.57, p< .05, and the state of permanent anger (%1.3) R2 =1.3, F(3,560)=24.14, p<.05 respectively. The results show that anger management styles do not significantly account for the non-suicidal self-injury behaviours of the university students. The findings reveal that the predictive variables on non-suicidal self-injury behaviours are the impact of traumatic experience, ability of emotional regulation and trait anger. In the lights of the findings of this thesis, it can be suggested that having individuals realize the negative emotions such as anger by applying individual-specific intervention techniques just after the traumatic experience, developing the appropriate individual expression styles would highly contribute to the decrease and/or prevention of non-suicidal self-injury behaviors.tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster