Kronik nonspesifik boyun ağrılı hastalarda pulse elektromanyetik alan tedavisinin ağrı, fonksiyonel durum ve yaşam kalitesi üzerine etkinliği: Randomize çift kör plasebo kontrollü çalışma
Özet
Giriş ve Amaç: Boyun ağrısı bel ağrısından sonra ikinci sıklıkta görülen ve belirgin fonksiyonel kısıtlanma ile dizabiliteye neden olan bir kas iskelet sistemi hastalığıdır. Tedavisinde kullanılan farmakolojik ajanlar ve fizik tedavi sıklıkla yetersiz kalmaktadır. Pulse elektromanyetik alan (PEMA) tedavisi, son yıllarda kas iskelet sistemi sorunlarında da yaygın olarak kullanılmaya başlanan göreceli yeni bir tedavi yöntemidir. Literatürde boyun ağrılı hastalarda PEMA tedavisinin etkinliğine dair yapılan çalışmalar az sayıdadır. Bu nedenle çalışmamızda, kronik nonspesifik boyun ağrılı hastalarda konvansiyonel fizik tedaviye ek olarak uygulanan PEMA tedavisinin ağrı ve fonksiyonel kısıtlanmayı azaltmada tek başına konvansiyonel fizik tedaviye üstün olup olmadığını ortaya koymak amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Bu çalışma ileriye dönük olarak randomize, plasebo kontrollü ve çift kör olarak tasarlandı. 4 Ocak 2016-23 Eylül 2016 tarihleri arasında Ankara Üniversitesi Fizik Tedavi ve Rehabilitasyon polikliniğine 3 aydır devam eden mekanik boyun ağrısı ile başvuranlar arasında 74 gönüllü hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Denekler randomize olarak PEMA ve kontrol olmak üzere iki gruba ayrıldı. Gruplara 3 hafta süreyle toplam 15 seans konvansiyonel fizik tedavi programı uygulandı. Ek olarak tedavi grubuna 20 dakika PEMA, kontrol grubuna 20 dakika plasebo (sham) PEMA uygulandı. Hastaların tedavi öncesi ve sonrasındaki değerlendirimi Vizüel Analog Skala (VAS), Boyun Ağrı Disabilite İndeksi (NPDS), SF-36, servikal hareket açıklığı (EHA) ölçümü, paravertebral kas spazmı (PVKS) kontrolü, hekimin ve hastanın global değerlendirimi ile yapıldı. Bulgular: Toplam 63 hasta çalışmayı tamamladı (PEMA grubunda 33, kontrol grubunda 30). Yaş ortalaması PEMA grubunda 44±8, sham grubunda ise 46±8 idi. PEMA grubunda kadın/erkek oranı 25/8, sham grubunda ise 23/7 bulundu. Çalışma başlangıcında, hastaların demografik ve klinik özellikleri açısından iki grup birbirine benzerdi. Her iki grupta da PEMA tedavisi sonucunda VAS, NPDS, SF-36, boyun EHA, hekim ve hasta global değerlendiriminde anlamlı düzeyde iyileşme oldu. PVKS'nda ise sadece PEMA grubunda anlamlı azalma oldu. İki tedavi grubu, tüm değerlendirme parametrelerindeki iyileşme açısından karşılaştırıldığında aralarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmedi. Sonuçlar: Mevcut bulgular, kronik nonspesifik boyun ağrılı hastalarda PEMA tedavisinin güvenli olduğunu ancak konvansiyonel fizik tedavi modalitelerine ek olarak uygulandığında ağrı ve fonksiyonellikte daha fazla iyileşme sağlamadığını göstermektedir.