Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.advisorÖztürk, Ruken
dc.contributor.authorGön, Aslı
dc.date.accessioned2022-09-28T12:54:04Z
dc.date.available2022-09-28T12:54:04Z
dc.date.issued2021
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12575/84515
dc.description.abstract"Videonun Biyografisi: Değişen Seyircilik Pratikleri ve Türkiye'de Video" başlıklı bu çalışmanın amacı 1980'lerde yaygın olarak kullanılan analog videoyu, bu medyum etrafında ortaya çıkan seyircilik pratiklerini ve alternatif gösterim ve seyir mekânlarını incelemektir. Araştırmada kullanılan veriler öncelikli olarak efemera, gazete ve dergilerin taranması ve ayrıca sınırlı sayıda yapılan yarı yapılandırılmış görüşmeler sonucunda elde edilmiştir. Çalışma videonun teknolojik bir cihazdan medyuma dönüşümünü, değişen seyircilik pratiklerini ve Türkiye'de videoya ilişkin söylemleri, pratikleri ve mekânları inceleyen üç bölümden oluşmaktadır. Video 1970'lerin sonlarından 1990'lara kadar yaygın şekilde kullanıldığı ve VCD, DVD ve dijital platformlardan çok daha önce seyircilerin filmlerle kurduğu ilişkiyi, film izleme pratiklerini ve mekânlarını değiştirdiği için daha ayrıntılı incelemeyi hak eden önemli fiziksel bir medyumdur. Videoya hazırlıksız yakalanan Türkiye'de on yıldan daha uzun bir süre hâkim seyircilik biçimiyle çatışan, gündelik hayat pratikleriyle etkileşime giren, seyirciliği merkezsizleştiren, yapım ve dağıtım ağını değiştiren, yeni film kategorileri, beğeni ve alışkanlıklar üreten video aslında günümüzde kanıksanan pek çok film izleme pratiğinin de öncülüdür. 1980'lerde Türkiye'de video seyirciliği politik, ekonomik ve kültürel açıdan cihazın mülkiyeti ya da estetik ve sanatsal kriterler öne sürülerek dışlayıcı söylemlerle inşa edilmiştir. Oysa video modüler olduğu için onu kontrol etmek de zordur. Evlerde, taşıtlarda veya birahane, kahvehane ve çay bahçesi gibi umuma açık alanlarda videoda film izlendiğinde özgün seyir mekânları ve yeni seyircilik pratikleri ile birlikte yeni beğeni formasyonları ve parçalanmış bir film kültürü ortaya çıkar; filmlerin zamansallığı, onlara atfedilen değer ve inanç değişir.tr_TR
dc.language.isotrtr_TR
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsütr_TR
dc.subjectAnalog videotr_TR
dc.subjectVideokasettr_TR
dc.subjectseyirciliktr_TR
dc.titleVideonun biyografisi: Değişen seyircilik pratikleri ve Türkiye'de videotr_TR
dc.title.alternativeThe biography of video: Changing spectatorship practices and video in Turkeytr_TR
dc.typedoctoralThesistr_TR
dc.contributor.departmentRadyo ve Televizyontr_TR
dc.description.ozetThis study, named as "The Biography of Video: Changing Spectatorship Practices and Video in Turkey" aims to analyze analog video widely used in the 1980s, spectatorship practices emerged related to this medium and the new alternative exhibition and viewing spaces. The collection of data used in the research primarily consists of newspapers, magazines and ephemera along with a limited number of semi-structured interviews. The study is divided into three main chapters: the transformation of a technological device into a medium, changing spectatorship practices and the discourses, practices and spaces concerning video in Turkey. Because from late 70s to the 90s, video was prevalent among spectators and changed viewers' relations to films, their practices and the way they watch films long before VCD, DVD and digital platforms, video is an important physical medium, which deserves a detailed examination. In Turkey, without an official invitation, quite a long time video conflicts with the prevailing spectatorship, interacts with daily life, decenters spectatorship, changes production and distribution, generates new film categories, tastes and habits, and therefore is, in fact, the antecedent of many taken for granted viewing practices. In the 80s, from a political, economic and cultural perspective, video spectatorship in Turkey is constructed through exclusionary discourses based on ownership, artistic or aesthetic criteria. However, being modular, video is difficult to control. When films are watched at home, in vehicles or public places such as pubs, coffeehouses and tea gardens, authentic viewing spaces and new spectator practices along with new taste formations and a fragmented film culture emerge; the temporality of films, the value and belief attributed to them change.tr_TR


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster