Futbolda antrenör-sporcu ilişkisi ve sürekli sportif kendine güven üzerine bir araştırma
Abstract
Bu araştırmada, Türkiye Futbol Federasyonu 1.lig ve 2.ligde futbol oynayan sporcuların antrenörleriyle olan
ilişkileri ile sürekli sportif kendine güven düzeyleri arasındaki ilişkiler incelenmiştir. İlişkisel tarama
modelindeki araştırmada, Jowett ve Ntoumanis (2004) tarafından geliştirilen; Altıntaş, Kazak Çetinkalp ve Aşçı
(2012) tarafından Türk kültürüne uyarlanan Antrenör-Sporcu İlişki Ölçeği ve Vealey (1986) tarafından
geliştirilen Yıldırım (2013) tarafından Türk kültürüne uyarlanan Sürekli Sportif Kendine Güven Ölçeği, 112
gönüllü katılımcıya uygulanmıştır. Katılımcıların antrenör-sporcu ilişkisi ve sürekli sportif kendine güven
düzeylerine yönelik betimsel istatistikler (kişi sayısı, minimum, maksimum, ortalama, standart sapma)
hesaplanmıştır. Ayrıca antrenör-sporcu ilişkisi alt boyutları ile sürekli sportif kendine güven düzeyleri arasındaki
ilişkinin tespit edilmesi amacıyla pearson korelasyon testi, gruplar arası farkı belirlemek için One Way Anova
testi yapılmıştır. Fark testlerinde p anlamlılık düzeyi 0.05 olarak alınmıştır. Araştırma sonucunda futbolcuların
antrenörleriyle olan ilişkilerinin olumlu seviyede olduğu ve sportif kendilerine güven düzeylerinin ise yüksek
düzeyde olduğu saptanmıştır. Ayrıca antrenör-sporcu ilişkisi düzeyleriyle sürekli sportif kendine güven düzeyleri
arasında pozitif yönde ve düşük bir ilişki olduğu tespit edilmiştir.