Etnografya müzelerinden somut olmayan kültürel miras müzelerine (Tarihçe , Yaklaşımlar , Uygulamalar)
Özet
Günümüzde hızın, küreselleşmenin ve hızla gelişen iletişim teknolojilerinin etkisiyle
kültürler tek tipleşme, kaybolma ya da bozulma gibi sorunlarla karşı karşıya kalmıştır. Bu
gibi sorunlar kültürel miras kavramında da bir değişime ve dönüşüme sebep olmuştur.
Yukarıda sayılan sorunlar ve kültürel miras kavramında yaşanan değişimler sonucunda ulusal
ve uluslararası alanlarda çeşitli kuruluşlar tarafından adımlar atılmıştır. Bu adımlardan en
önemlisi 2003 yılında UNESCO tarafından hazırlanan “Somut Olmayan Kültürel Mirasın
Korunması Sözleşmesi”dir. Türkiye bu sözleşmeye 2006 yılında taraf olmuştur ve o tarihten
itibaren sahip olduğu somut olmayan kültürel mirasını korumak ve yaşatmak için çalışmalar
yapmıştır. Bu çalışmalardan biri de somut olmayan kültürel mirasın ruhunu yakalayamayan
ve yansıtmayan etnografya müzeleri gibi müzelerin yerine tamamen somut olmayan kültürel
mirasa uygun, yaşayan, canlı müzeler oluşturmak olmuştur. Bu çalışmada temel olarak,
etnografya müzelerinden somut olmayan müzelere giden sürece tarihsel bir yol izlenerek
değinilecektir. Ayrıca etnografya müzeleri ve somut olmayan kültürel miras müzeleri
arasındaki uygulama ve yaklaşım farkları Ankara Somut Olmayan Kültürel Miras Müzesi ve
Ankara Etnografya Müzesi özelinde karşılaştırmalı bir şekilde incelenecektir ve
tartışılacaktır.