Erken Cumhuriyet Döneminde sosyo-hukuksal tahayyül

Abstract

Cumhuriyetin hukuki gelişmelerinin önemli bir kısmı Osmanlı'dan ve özellikle Nizamiye mahkemelerinden devralınmıştır. Bu durumda, Cumhuriyetin hukuki değişimleri ne anlam ifade etmektedir? Eğer Cumhuriyet, Nizamiye mahkemeleri ile önemli bir miras devralmış ise döneminin hukuk reformu söylemi ne üzerine kuruludur? Bu çalışma söz konusu hukuk reformlarının belirli bir hukuk kültürünün ürünü olduğunu göstermeye çalışacaktır. İlk olarak Cumhuriyetin hukuk reformlarının söylemsel temeli ortaya çıkarılmaya çalışacaktır. Bunun devamında bu söylemin taşradaki adliye pratiklerine, hukuk mesleklerine ve yasal değişikliklere nasıl yansıdığı ortaya konmaya çalışılacaktır. Çalışmanın temel veri kaynakları Adalet Bakanlığı tarafından yayınlanan Ceride-i Adliye dergisi ve tamimlerdir. Buna ek olarak Başbakanlık Cumhuriyet Arşivleri'nde yer alan belgeler de bu çalışmada kullanılmıştır. Turkish Republic inherited great amount of legal institutions, especially Nizamiye courts, from the Ottoman Empire. What does the legal reforms of the republic mean in such a context? What kind of narrative are the reforms of the republic based on? This thesis will try to illustrate that these reforms were product of a certain legal culture. This research will first try to shed light on the reform narrative of the republic. Then the research will engage with empirical findings on the reflections of this reform on judicial practices in rural Turkey, legal profession and legal change. Fundamental sources for this research are Ceride-i Adliye journals and ministerial correspondences published by the Ministry of Justice. In addition, the study will draw on Republic Archives of the Prime Ministry.