Behçet Hastalarında PDCD1 gen polimorfizmlerinin incelenmesi
Özet
Behçet hastalığı kronik, multisistemik inflamatuar bir hastalıktır. Bazı hastalarda aile öyküsü bulunması, major histokompatibilite kompleksi (MHC) antijeni olan HLA-B51 pozitifliğinin hastaların yarısından çoğunda bulunması hastalığın genetik yanını ortaya koymaktadır. Behçet in patogenezi tam olarak bilinmemekle birlikte, T hücrelerinin Behçet hastalığında önemli rol oynadığı bilinmektedir. Hastalıkta T hücrelerinin multiple antijenlere karşı yüksek duyarlılıkta olduğu kabul edilir ve antijen özgül T hücre cevaplarının semptom ataklarını uyardığı düşünülür. Behçet hastalığının başlaması ve aktivasyonun tetiklenmesinde antijen sunumunun da rol oynadığı düşünülmektedir.Programmed cell death-1 (PDCD 1) aktif T hücreleri, B hücreleri ve miyeloid hücrelerde eksprese olan immüninhibitör bir reseptördür. PDCD1 ve ligandlarıyla etkileşimi T-hücre receptör aracılı lenfosit proliferasyonunu ve sitokin salınımını inhibe ederken, CD28 aracılı kostimülasyonu da inhibe etmektedir. PDCD1 eksikliği olan farelerde çeşitli otoimmün hastalıkların geliştiği görülmüştür. PDCD-1 gen bölgesi yapılan genom boyu bağlantı analizi çalışmalarında bazı otoimmün hastalıklar için aday bir loküs olarak belirlenmiştir. PDCD 1 genindeki polimorfizmlerin SLE, rheumatoid artrit, tip 1 diabet gibi otoimmün hastalıklarda ilişkilendirilmiş olması, ko-sitümülasyonda rol oynayan moleküllerin antijen sunumunda da etkili olabilmesi, PDCD-1 genindeki değişikliklerin Behçet hastalığında çalışılmasının anlamlı olacağını düşündürmektedir. Bu çalışmanın amacı Behçet hastalarında daha önce çalışılmamış olan PDCD-1 genindeki polimorfizmlerin araştırılmasıdır. Çalışmaya 166 Behçet ve 182 sağlıklı kişi dahil edilmiştir. PDCD1 genindeki -536 G/A, 6438 G/A, 7146 G/A, 7209 C/T, 7625 C/T (215Ala/ Val), 7785 C/T (268Ala/Ala) polimorfizmleri PCR/RFLP yöntemi kullanılarak incelenmiştir.Sonuçlar değerlendirildiğinde, -536 G/A ve bağlantılı olduğu 6438 G/A, 7146 G/A ve 7625 C/T polimorfizmleri hastalar ve kontrollerde anlamlı bir farklılık göstermemişlerdir (p0.05). 7209 T aleli Behçet hastalarında istatistiksel olarak sınırda da olsa yüksek bulunmuştur (hastalarda %12, kontrollerde %7 OR :1.68 P=0.052). 7785 T/T genotipi hastalarda anlamlı bir şekilde yüksek bulunmuştur (BH %12 kontroller %3 OR: 3.76, p=0.006). Sınırda anlamlılık gösteren 7209 C/T ve genotip dağılımlarının Hardy-Weinberg den sapma gösterdiğini gördüğümüz 7785 C/T polimorfizmlerinin daha geniş hasta gruplarında ileri çalışmalarla doğrulanmasıyla, PDCD-1 genindeki bu polimorfizmlerin Behçet hastalığıyla ilişkilendirilebilmesi mümkün olacaktır.