Sütunlu-avlulu altarlarda altyapı
Özet
Altar, tanrı veya tanrıçalara adak sunmak için yapılan ve genellikle kabartmalı
mimari elemanları da içeren yapılardır. Yunan dininde aktif tapınımın odak yeri
tapınak değil, altar idi. Tapınakların mimari bir yapı olarak ortaya çıkmalarından
çok daha önceleri altarlar bir tapınım alanı olarak kullanılıyorlardı. Altarlar,
Yunan mimarisinin en güzel örneklerinin verildiği Hellenistik Çağda mimari
gelişimini tamamlayarak sütunlu galeriler ve mitolojik ya da kahramanlık
sahnelerinin betimlendiği kabartmalarla süslü sütunlu-avlulu anıtsal bir yapı halini
aldı. Bu makalenin amacı Anadolu’daki sütunlu-avlulu altarların altyapılarının
genel özelliklerini kronolojik bir sıra içinde ve toplu bir şekilde vermek, altyapıları
arasındaki benzerlikleri belirlemek ve böylece söz konusu yapıların
restitüsyonlarının çıkarılması konusundaki sorunların çözümüne katkıda
bulunmaktır.
An altar is any structure upon which sacrifices or other offerings are offered
for religious purposes, or some other sacred place where ceremonies take place.
Altars are usually found in shrines, temples, and other sacred places. In ancient
Greek religion, the most important part of worship consisted of animal sacrifice and
other offerings. The focal point of this active worship was not the temple but the altar. The first temples were built over altars or directly beside them. Even in the
most brilliant periods of temple architecture, the altar was still the fundamental
component of cult activities. Monumental altars with colonnade in the court are
placed on platforms comparatively highly elevated and are surrounded by
colonnades. The aim of this article is to present a summary of foundation’s structure
of monumental altars with colonnade in the court at Anatolia in chronological
order.