Avrupa Birliği’nin dış ilişkilerinde insan hakları politikası

Abstract

ÖZET AB, geçtiğimiz yirmi yıl boyunca uluslararası alanda güçlü bir aktör olmaya çabalamaktadır. AET Kurucu Antlaşmaları belirgin bir şekilde temel hak ve insan hakları konusunu ele almamışlardır. Bu konu söz konusu dönemde Avrupa Konseyi çerçevesinde geliştirmiştir. İnsan hakları AB’nin dış ilişkilerine soğuk savaşının sona ermesiyle aktif bir şekilde gelişmeye başlamıştır. Bu çalışmanın araştırma sorusu AB’nin dış ilişkilerinde insan haklarının hangi rol oynadığı olacaktır. İnsan hakları politikasının zayıf ve güçlü taraflarının belirlenmeye çalışılacaktır. Bu soruya cevap verebilmek için tez boyunca aşağıdaki noktalar ele alınacaktır: Birinci Bölümde AB’nin insan hakları konusunun “topluluklaştırılması”süreci, insan hakları politikasının antlaşmalarda yasal temeli ana hatlarıyla ele alınacaktır. İkinci Bölümde AB’nin kurumsal yapısı ve başlıca kurumlarının insan hakları politikasının gelişmesinde oynadıkları rollere odaklınacaktır. Üçüncü Bölümde AB’nin dış ilişkilerinde en eski politikaları, kalkınma ve genişleme, çerçevesinde insan hakları boyutunun nasıl geliştiğine odaklanacaktır. Dördüncü Bölümde Lizbon Antlaşması ile güçlendirilen Ortak Dış ve Güvenlik Politikası çerçevesinde insan hakları politikası ele alınacaktır. ABSTRACT The EU over the course of the last twenty years tries to become more huge actor on international political arena. The original treaties did not expressly refer to human or fundamental rights, which in the post –war construction of european integration were located in the European Convention on Human Rights and the Council of Europe. Human rights policy in foreign affairs of Union began with the crash of bipolar world system. The guiding guestion of theses work is to find out what role play human rights in foreign affairs of EU. For this purpose after focusing on the process of integration from the EEC up to EU, first chapter of this paper focuses on human rights in EU and how human rights policy is developed, what is its legal basis. Second chapter is about EU main organs and their role in human rights policy. Third chapter focuses particularly on the human rights policy in the context of development and enlargement policy; and shows in detail the practice of human rights clauses in agreements with third coutries. Forth chapter finalizes the work with the human rights policy in the context of CFSP.