Flag Counter

Basit öğe kaydını göster

dc.contributor.authorCansu, Ulaş Deniz
dc.date.accessioned2019-02-07T11:18:51Z
dc.date.available2019-02-07T11:18:51Z
dc.date.issued2003
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/20.500.12575/27744
dc.description.abstractEğitim her millet için, her dönem önemli olmuştur. Çünkü o milletin kültürünü oluşturan ve bir uygarlık haline gelmesini sağlayan yine o milletin eğitimidir. Bu yüzden eğitimin ihmal edilmesi düşünülemez. Türkiye’de ve Japonya’da eğitimin tarihine baktığımızda, her iki ülkenin de bu konuya önem verdiğini ve zaman zaman yetersiz gördükleri eğitim sistemleri için reform çalışmalarına girmekten çekinmediklerini görüyoruz. Japonya’da eğitimin daha objektif ve hükümet ilgilerinden uzak bir şekilde yeniden düzenlenebildiği halde, Türkiye’de bu gerçekleştirilememiştir. Her iki ülke için çok önemli bir dönem olan 19.y.y.da diğer alanlardaki reformların yanı sıra tabii ki eğitim alanında da reform çalışmalarına girişmek kaçınılmazdı. O dönemde Japonya’da ve Osmanlıda eğitimin düzenlenmesi belli noktalarda ayrılmaktaydı. Bu ayrımlardan en önemlisi, Osmanlıda savaşlarda alınan kötü sonuçlarla paralel olarak askerÂή alandaki yeniliklere daha fazla önem verilmesi ve reforma tabÂή tutulan okulların genelde askerÂή okullar olmasıydı. O dönem koşullarına göre düşündüğümüzde bunun yanlış olduğunu söylememiz doğru olmaz. Ama düşüncemize göre eğitim reformu daha geniş bir alanda yapılmalıydı. Japonya’da eğitim reformunun belli bir başarı kazanması bu sebeptendir. Japonlar geçmişin mirasını çok iyi değerlendirmişler ve yeni okulların temelini Tokugawa döneminde kurulan okullar oluşturmuştur. Ayrıca dışarıdan gelen araştırmacı ve hocalara da kapılarını açmışlar ve onlardan faydalanmasını bilmişlerdir. Japonya, Batı bilimini hiçbir zaman dogmatik bir şekilde reddetmemiştir. Osmanlıda ise eğitimle ve özellikle dinÂή eğitimle ilgili reform, düşünceden bile uzaktı. Buna sebep, din adamlarının halkı yanlış şekilde yönlendirmesinden kaçınmaktı. Din adamlarına rağmen din eğitimi konusunda bir reformun yapılmamış olması Osmanlı için çok büyük sorunlar yaratmıştır. Oysa Japonya’da “Japonluk” çatısı altında birleşen halk, çağdaş eğitimin gelişmesi için en büyük destekçi durumundaydı. Yani Osmanlı için sonun başlangıcı olan milliyetçilik akımı, Japonya’nın kurtarıcısı olmuştur. Ayrıca uygarlıkların beşiği olarak görülen Anadolu’da savaşların eksik olmamasına karşın bir ada devleti olan Japonya her zaman tehlikelerden uzak olmuştur. Bu da eğitim reformu dahil, her türlü reformun daha iyi sonuç vermesini sağlamıştır.
dc.language.isotrTR_tr
dc.publisherSosyal Bilimler Enstitüsü
dc.title19. yüzyılda Japonya’da ve Türkiye’de gelişimsel eğitim
dc.typemasterThesis


Bu öğenin dosyaları:

Bu öğe aşağıdaki koleksiyon(lar)da görünmektedir.

Basit öğe kaydını göster