Erdem, Sevim2021-01-152021-01-152018http://hdl.handle.net/20.500.12575/72671Lankaza Kasabası, Selanik Şehri’nin kuzeyinde olup, 1884-1885 tarihleri arasında kaza merkezi haline getirilmiş ve zaman içerisinde oldukça büyümüştür. Lankaza kasabası merkezine 20 dakika uzaklıkta ılıcalar yani sıcak-soğuk su kaynakları bulunmaktaydı. Bu ılıcalar arasında 15’er metre mesafe olup, 3 ayrı kaynaktan çıkmaktaydı. Ayrıca birde siyah çamur banyosu bulunmaktaydı. Bu vakıf ılıcaları ve çamur banyosu uzun yıllar mütevelliler tarafından Evkaf idaresine bağlı olarak işletilmiştir. 1847’lerde Mütevelli Kerimhan Hatun ve kardeşleri, daha sonraki dönemde ise Kerimhan Hatun’un çocukları bu vakıf ılıcalarının mütevellilik görevini yapmışlardır. 1909 yılında işletmesi Vâkıfa ait olan ılıcaların vilayet ekonomisine daha fazla kazanç sağlaması meselesi ile gündeme gelmiştir. Selanikli Katibzade Mehmed Efendi ile oğlu Ahmed Sabri Bey hem ılıcaya uygun tesisler inşa etmek hem de civarda oluşan bataklık alanları temizleyerek, ılıcaların kasaba ekonomisine kazandırılması ve Selanik’ten Lankaza’ya kadar ticari araba işletme imtiyazı talebinde bulunmuşlardır. Bu çalışmada Lankaza Kasabasındaki ılıca vakfı ve işletimi ele alınmış ve çalışma harita ile desteklenmiştirtrLankaza KasabasıIlıca VakfıMütevelli Kerimhan HatunArticle4475106