Yersel, Beyhan ÖzgeDurualp, EnderBaran, Gülen2020-04-012020-04-012019http://hdl.handle.net/20.500.12575/70823Araştırmanın amacı, tipik gelişim gösteren çocukların işitme engelli kardeşleriyle olan ilişkilerini değerlendirmektir. Yöntem: Bu amaç doğrultusunda amaçlı örnekleme yöntemi kullanılmış, Ankara’da bir özel eğitim ve rehabilitasyon merkezine devam eden işitme engelli çocukların, yaşları dokuz-18 arasında değişen tipik gelişim gösteren kardeşleri (n=15) araştırmaya dahil edilmiştir. Veri toplama aracı olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan ve uzman görüşü doğrultusunda son halini alan yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Görüşmeler tamamlandıktan sonra, yapılış sırasına göre numaralandırılarak ve kod verilerek yazıya dökülmüştür. Görüşmelerde sorulan soruların her biri ile ilgili temalar ve alt temalar oluşturulmuştur. Her bir alt tema kapsamında katılımcıların verdikleri yanıtlar alıntılanarak açıklanmıştır. Bulgular ve Sonuç: Araştırmadan elde edilen bulgulara göre; tipik gelişim gösteren kardeşlerin çoğunlukla üzgün olduğu, birlikte dışarıda vakit geçirmekten rahatsız olmadığı, olumlu-olumsuz duygularını paylaştıkları, iletişim kurmakta zorluk yaşamadıkları ve birbirlerine yardım ettikleri düşüncesinde oldukları görülmüştür. Araştırma sonucunda ailelere, eğitimcilere ve uzmanlara önerilerde bulunulmuştur.trİşitme engeliTipik gelişimHearing impairmentTypical developmentArticle08021071182146-328X