KARA, Özlem (Yazar)SUSKAN, Emine (Tez Danışmanı)2019-02-0520102019-02-05http://hdl.handle.net/20.500.12575/22471Çocuk istismar ve ihmalinin tanınmasında ve önlenmesinde önemli rolü olan çocuk hekimleri ve pratisyen hekimlerin konu ile ilişkin bilgi düzeyini ve yaklaşımını değerlendirmek amacı ile yapılmıştır. Metot: Araştırmaya Ankara İli merkez ilçelerindeki üniversite ve eğitim araştırma hastanelerinde çalışan 200 pediatri asistanı, 100 pediatri uzmanı ile sağlık ocaklarında görev yapan 250 pratisyen hekim olmak üzere toplam 550 hekim katılmıştır. Verilerin toplanmasında araştırmacı tarafından geliştirilen, hekimlerin demografik özellikleri, Çİİ konusundaki görüşleri, yaklaşımları ve bilgi düzeylerini belirlemeye yönelik 43 sorudan oluşan özgün bir anket hazırlanmıştır. Hazırlanan anket formları araştırmacı tarafından yüz yüze yöntemle doldurulmuştur. Çalışmaya katılan hekimlerin genel bilgi düzeyini belirlemek için tüm sorulara verdikleri doğru yanıtlar 1 puan kabul edilerek, birleşik bir indeks hesap edilmiştir. Verilerin analizi SPSS for Windows 11.5 paket programında yapıldı. Bulgular Mann Whitney U ve Kruskal Wallis testi ile değerlendirimiştir. Bulgular: Araştırmaya 339 kadın, 221 erkek olmak üzere toplam 550 hekim katılmıştır. Katılanların %60,9'u evli, evli olanların %77,3'ü çocuk sahibidir. Çİİ konusunda hekimlerin %37,5'i mezuniyet öncesi eğitim almış ve bunların ancak %37,4'ü yeterli olarak değerlendirmiştir. Mezuniyet sonrası ise hekimlerin %55,5'i eğitim almış ve bunların %52,1'i yeterli olarak değerlendirilmiştir. Hekimlerin iş yaşamı boyunca %65,5'i istismar olgu veya şüphesi ile karşılaşmışlardır. Karşılaşan hekimlerin %58,1'i kurumlarla iletişim/yasal süreçlerden zorlandıklarını belirtmişlerdir. Yine karşılaşan hekimlerin %15,1'i bildirimde bulunmayı düşünmemişlerdir. En sık bildirimde bulunmama nedeni (%78,3) yeterli bilgiye sahip olmamalarıdır. Bildirimde bulunanların %60,2'si adli rapor tutup , %38,5'i polise haber verirken, SHÇEK `na bildirim % 30,4'dür. Asistanların genel bilgi puanı ortalaması 17,8±7,3 iken uzmanların 20,1±5,0, pratisyen hekimlerin 19,2±4,3'dür. Asistan hekimlerin bilgi düzeyi istatistiksel olarak anlamlı şekilde diğer gruplara göre düşük bulunmuştur (p<0.001). Hekimlerin Çİİ konusundaki bilgi düzeyleri kadınlarda erkeklere, evli olanlarda bekarlara, mezuniyet öncesi ve sonrası eğitim alanlarda almayanlara, istismar olgu veya şüphesi ile karşılaşanlarda karşılaşmayanlara ve bildirimde bulunanlarda bulunmayanlara göre anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Sonuç: Bu bulgular ışığında Çİİ konusunda genel olarak tüm grupların özellikle de pediatri asistanlarının bilgi düzeyi düşüktür. Eğitimin, hekimlerin çocuk istismar ve ihmaline yaklaşımlarında, bilgi düzeyini belirgin düzeyde arttırdığı görülmektedir. Bu nedenle özellikle mezuniyet öncesi olmak üzere mezuniyet sonrası eğitime de öncelik verilmelidir. abstractTo determine the knowledge levels and approach of pediatricians and practitioners who have an important role to recognize and prevent child abuse and neglect. Method: In this research, 550 physicians who were working in university hospital, Training and Research Hospitals, health centes in Ankara Province were carried out; 200 pediactic asistant, 100 pediatric specialist, 250 practitioners. For collecting data, we use an individual survey composed of 43 questions including physicians demographic characteristics, opinions, knowledge levels and approach to child abuse and neglect, survey forms were answered face to face between searcher and physicians. To determine approach to child abuse and knowledge levels of physicians, each of the questions which were answered were accepted as 1 point and calculated a combined index. An SPSS (Statistical Package for Social Sciences for Windows 11.5) program was employed for statistical analysis of data. Datas evaluated by Mann Whitney U and Kruskal Wallis test. Results: ın this research, 550 physicians were involved; 339 were female, 221 were male. Participants who were married were %60,9, %77,3 of married had children. %37.5 of physicians were educated about child abuse and neglect before graduation but only %37,4 of them were considered as sufficient. Physicians who were educated about child abuse and neglect after graduation were %55,5 and the ones who were considered as sufficient were %52,1. Physicians who experienced child abuse case or suspicion during their career were %65,5. Physicians who were experienced had difficulty during comminicating the social service / legal process and did not consider to report, their ratio was %58,1 and %15,1 respectively. Not having the sufficient knowledge was the most common reason for physicians not to report (%78,3). Physicians who were report, %60,4 of them made up forensic report, %38,5 of them called police, % 30,4 of them reported to Social Services and Child Protection Council. While the mean score of general knowledge was 17,8±7,3, specialist was 20,1±5,0, practitioners was 19,2±4,3. Asistant?s knowledge level was found lower statistically significant according to other groups (p<0.001). Physician?s knowledge level was found higher statistically significant in women according to men, in married according to single, educated before or after graduation according to not educated, experienced with child abuse case or suspicion according to not experienced and report these cases according to not report. Conclusion: In the lights of these findings, generally knowledge levels about child abuse and neglect in all groups especially pediatric asistants is low. In the attitude of physicians to child abuse and neglect, especially education markedly increase the knowledge levels. For this reason, especially before graduation and also after graduation education must be given priority.trTIP, Pediatri, Çocuk sağlığı. Çocuk sağlığı hizmetleriMedicalThesis