Özçınar, Meral2022-12-232022-12-232022https://doi.org/10.24955/ilef.1039865http://hdl.handle.net/20.500.12575/86387Deleuze, nörobilim ve nörobilim ile ilgili çalışmaları felsefe ve özellikle görsel sanatlar için model ve araç olarak gören çalışmalar yapmıştır. Chaiers Du Cinema dergisinde yayınlanan söyleşi de “Beyin ekrandır” sözüyle nörobilim ile ekran kültürü arasındaki ilişkiye işaret eder. Zaman-İmge kitabında ise bu önermeyi nörobilimle; ekran, film ve kamera arasındaki ilişkiyi ortaya koyarak sürdürür. Bu çalışma, Deleuze’ün söz konusu önermesinden beslenen ve bunu daha ileriye taşıyan günümüz dijital ekran kültürüyle birlikte, geliştiği düşünülen nöro-imgenin, hareket-imgenin ve zaman-imgenin ötesinde üçüncü bir imge tipi olarak önerilmesini tartışmaktadır. Christopher Nolan’ın Inception filminin şizoanalitik okumasını yaparak nöro-imgenin zamansal boyutlarını ortaya koymakta ve bunun Deleuze’ün zaman felsefesi içindeki yerine dair yorum üretmektedir. Nöro-imgeyi tartışmamıza olanak sağlayan sosyopolitik değişimleri inceleyen çalışma, günümüzde nörosinema kavramsallaştırmasının nedenlerini araştırmakta ve bu perspektifin sinema teorisine katkısına odaklanmaktadır. Nöro-İmge sınıflandırması günümüz sinemasını anlama da bize nasıl bir perspektif sunar?trNörosinemaNolan SinemasıNöro-İmgeArticle