Kurt,Dilara2024-08-222024-08-222023https://dspace.ankara.edu.tr/handle/20.500.12575/91381Bu çalışmada, M0, M1 ve M2 polarize makrofaj türevli eksozomlar glioblastoma hücrelerinde moleküler düzeyde yarattığı farklılıkların araştırılması amaçlanmıştır. Eksozomlar, polarize makrofaj hücrelerinden izole edilmiş ve nano-yapıları TEM ile, protein miktarı kantitatif olarak BCA testi ile belirlenmiştir. M0, M1 ve M2 makrofajlarının U87 glioblastoma hücreleri ile kültürlenmesi ve eksozomların dolaylı etkisini araştırmak için eş-kültür sistemleri kurulmuştur. Eksozomların glioblastoma hücreleri üzerindeki doğrudan etkisi, U87 hücrelerine eksozomların direkt uygulanması yolu ile doğrulanmıştır. Eş-kültür deneylerinde hipotezin ispatı amacıyla bir optimizasyon süreci gerçekleştirilmiştir. Eksozomal sistem kurulurken iki farklı eksozom konsantrasyonu (10 ve 100 g/mL) denenmiş ve daha yüksek konsantrasyonun (100 g/mL) etkisinin daha fazla olduğu belirlenmiştir. Makrofaj fenotipinin glioblastoma hücrelerinin saldırganlığını ve kanser ilerlemesini etkilediği yapılan analizlerle doğrulanmıştır. Makrofaj eksozomlarının yüksek konsantrasyonda U87 hücreleri üzerinde canlılık ve çoğalma açısından olumsuz etkilerinin olmadığı canlı/ölü testi ve XTT testi ile doğrulanmıştır. Eksozom aracılı kanser hücresi davranışları, immünofloresan boyama ve gen ekspresyon çalışmaları gerçekleştirilerek kapsamlı bir şekilde incelenmiştir. Bağışıklık sistemi üyesi makrofajların eksozomlarının in vitro yara iyileşme potansiyeli (scratch assay) ve anti-kanser ilaç direnci üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Elde edilen bulgulara göre, M0 makrofaj eksozomlarının immün yanıtlarda dualiteye sahip olduğu tespit edilirken, M1 makrofaj eksozomlarının glioblastoma hücrelerinin metastazını baskıladığı ve M2 makrofaj eksozomlarının glioblastoma hücrelerinin ilerlemesine katkıda bulunduğu anlaşılmıştır. Sonuç olarak, makrofaj eksozomların immünomodülatör özellikleri sayesinde terapötik hedefler için yeni stratejiler sunacağı düşünülmektedir. In this study, it was aimed to investigate the differences that arise from M0, M1, and M2 polarized macrophage-derived exosomes at the molecular level in glioblastoma cells. Exosomes were isolated from polarized macrophage cells and their nanostructures were determined by TEM and the amount of protein was quantitatively determined by BCA assay. Co-culture systems were established to culture M0, M1, and M2 macrophages with U87 glioblastoma cells and to investigate the indirect effect of exosomes. Subsequently, exosomes were induced directly into U87 cells and direct effects were evaluated. An optimization process was carried out to prove the hypothesis in co-culture experiments. For the established exosomal system, two different concentrations of exosomes (10 and 100 g/mL) were tested and the high concentration (100 g/mL) was optimized for futher experiments. It was confirmed by analyzes that the macrophage phenotype affects the aggressiveness of glioblastoma cells and cancer progression. It was confirmed by live/dead test and XTT test that macrophage exosomes in high concentration do not have negative effect on U87 cells in terms of viability and proliferation. Exosome-mediated cancer cell behavior was extensively studied by performing immunofluorescence staining and gene expression studies. The effects of exosomes of immune system member macrophages on in vitro wound healing potential (scratch assay) and anti-cancer drug resistance were investigated. According to the findings, it was observed that M0 macrophage exosomes have duality in immune response while M1 macrophage exosomes suppress the metastasis of glioblastoma cells, and M2 macrophage exosomes contribute to the progression of glioblastoma cells. Consequently, it is thought that macrophage exosomes will offer new strategies for therapeutic targets through their immunomodulatory properties.trEksozommakrofajmetastazThesis