Keskin, AhmetYurttutan, Mehmet Emre2022-09-202022-09-202014http://hdl.handle.net/20.500.12575/84046Dental implantlar ile tedavinin başarısı, osseointegrasyonun oluşması ile doğru orantılıdır. Osseointegrasyon; canlı kemik ve yükleri taşıyan implant yüzeyi arasında direkt yapısal ve fonksiyonel bağlantı olarak tanımlanmaktadır. Osseointegrasyonun sağlanmasında implantın yüzey özelliği büyük önem taşımaktadır. Yüzey oluşturmada kullanılan en temel ve yaygın yöntem kumlamadır. Çalışmamızda Al2O3, TiO2 ve SiO2 ile kumlanmış ve kumlanmamış implantlar biyomekanik testlerle karşılaştırılmıştır. Çalışmada 18-24 aylık, ortalama 40-45 kilogram ağırlığında 4 adet koyun kullanılmıştır. Genel anestezi sağlandıktan sonra koyunların bilateral tibialarına sekizer adet implant yerleştirilmiştir. Her bir tibiaya farklı yüzey özellikli sekiz implant (Al2O3, TiO2 ve SiO2 ile kumlanmış ve kontrol) yerleştirilmiştir. İmplantlar yerleştirildikten sonra ilk RFA sonuçları kaydedilmiştir. Koyunlar 1. ay ve 3. ay sonunda değerlendirilmek üzere ikişerli iki gruba ayrılmıştır. Takip süreleri sonunda implantlar açılmış, RFA ve çıkarma tork testleri uygulanmıştır. Sonuçta; gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmasa da Al2O3 ile kumlanmış yüzeylere sahip implantlar hem birinci ayda hem üçüncü ayda daha yüksek ISQ ve çıkarma tork değeri göstermiştir. Çalışmamızda osseointegrasyonun değerlendirilmesinde kullandığımız RFA ve çıkarma tork testi arasında herhangi bir korelasyon görülmemiştir.trDental implantasyonFrekans analiziDental implantlardoctoralThesis