Çokol, Elmas2021-09-082021-09-082019http://hdl.handle.net/20.500.12575/74538Türkçe, şimdiye kadar Türklerin yaşadığı hayat tarzlarının, coğrafî sahaların ve tarihî sürecin bir gereği olarak birçok dille değişik yoğunluklarda sürekli ilişki içinde olagelmiştir. Uzun süreli ve yoğun ilişki içinde olduğu dillerden biri İran coğrafyası dilleridir. Dolayısıyla 2000 yılı aşkın süredir iç içe ya da komşu olarak yaşayan İranlıların dilleri ile Türklerin dilleri arasında, yaşanan bu yoğun ilişkiye bağlı olarak, geniş çaplı kelime alışverişleri olmuş; fonolojik, morfolojik, sentaktik ve semantik açıdan bazı benzeşmeler yaşanmıştır. Türkçe-Farsça ilişkilerini incelemek, Türklük bilimi açısından çok önemlidir. Bu sebeple bu makalede Gerhard Doerfer’in, Yeni Farsçadaki Türkçe ve Moğolca kopyaları ele alan eseri (DOERFER, Gerhard, 1963; 1965; 1967; 1975, Türkische und Mongolische Elemente im Neu­persischen - Unter besonderer Berücksichtigung älterer Neu­persischer Geschichtquellen, vor allem der Mongolen- und Ti­mu­ri­den­zeit I-IV, Akademie der Wissenschaften und der Literatur. Ver­öffent­lichungen der orientalischen Kom­mission 16; 19; 20; 21, Wiesbaden.) temel alınarak Türkçeden Farsçaya geçen kelimelerin hedef dilde yaşadığı anlam değişmeleri tespit edilmeye çalışılacaktır.trDil ilişkileriTürkçe-Farsça ilişkileriArticle2302