Mülayim, Baki2021-09-092021-09-092019-12-22https://doi.org/10.33629/auhfd.663182http://hdl.handle.net/20.500.12575/74565Çalışma hayatında yaşanan gelişmeler, esnekleşme ihtiyacını ortaya çıkarmıştır. Bu ihtiyaç, iş hukukunda yeni kavramların ortaya çıkmasına neden olmuştur. Bu kavramlardan biri de denkleştirmedir. Avrupa Birliği, esnekleşmeye dair uygulamalara yönergelerinde yer vermiştir. Avrupa Birliğinde çalışma süreleri organizasyonunun belirli yönlerini düzenleyen ilk yönerge, 93/104/EC. sayılı Yönergedir. 2003/88/EC. Sayılı Yönerge, 93/104/EC. ve 2000/34/EC. sayılı Yönergelerini birleştirerek yürürlükten kaldırmıştır. 4857 sayılı İş Kanunumuz ile 93/104/EC. sayılı yönergeye uyum anlamında düzenlemeler yapılmıştır. Denkleştirme sayesinde çalışma süreleri esnekleştirilmektedir. İş Kanunumuzda esnekleşme, iki açıdan söz konusu olmaktadır. Biri çalışma süresinin haftanın çalışılan günlerine eşit dağıtılması kuralının ortadan kaldırılmasıdır. Diğeri, ise kanunda belirtilen referans dönemlerinde ortalama haftalık çalışma saatlerinin yasal haftalık çalışma süresini ve günde on bir saati geçemediği denkleştirmedir. Bu şekilde işveren, fazla çalışma ücreti ödemeksizin işçileri çalıştırabilir. Çalışmamızda öncelikle 2003/88/EC. sayılı Yönerge hakkında açıklamalarda bulunulacaktır. 4857 sayılı İş Kanunumuzda denkleştirme uygulaması ve konu hakkındaki yargı kararlarına da çalışmamızda yer verilmiştir.trDenkleştirme UygulamasıEsneklikFazla ÇalışmaArticle683635664