Akar, Ömer Faruk2022-12-152022-12-152021https://doi.org/10.46955/ankuayd.1028297http://hdl.handle.net/20.500.12575/86147Ege Denizi üzerinde önemli bir varlığı olan Yunanistan’ın iki savaş arası dönemdeki politikası temel olarak İtalya ve Türkiye ile olan ilişkilere paralel olarak gelişmiştir. Kurtuluş Savaşı’nın ardından denizdeki komşusu ile ilişkileri minimum düzeyde olan Atina’nın diğer komşusu İtalya ile ilişkileri de Korfu Krizi ile birlikte dip seviyesine gelmiştir. Bu bağlamda Atina’nın Ege politikasını değerlendirdiğimiz zaman genel olarak statükoyu koruma gayretinde olduğu görünmektedir. General Pangalos döneminde İtalya ile iyi ilişkiler inşa edip Türkiye üzerine agresif bir politika izleyen Yunanistan, Venizelos döneminden itibaren bu politikanın tersi yönünde tavır sergilemiştir. İtalyan agresifliği Ankara ve Atina’yı tedirgin etmiş, doğal olarak İtalyan korkusu iki devleti birbirine yakınlaştırmıştır. 1930’lu yıllar Türkiye-Yunanistan ilişkilerinde altın çağ yaşanmıştır. İki devlet hem ikili olarak hem de Balkan bölgesinde savunma maksatlı ittifak oluşturmuştur. Buna rağmen Yunanistan, doğrudan İtalya aleyhine olacak oluşumlardan kaçınmış, büyük komşusu ile ilişkileri gerginleştirmemeye gayret göstermiştir. II. Dünya Savaşı’nın ayak seslerinin duyulduğu ortamda Yunanistan, olası İtalyan saldırısını engellemek için Türkiye, İngiltere ve hatta Almanya ile ilişkilerini sıcak tutmayı amaçlamıştır.trDış Politika, Ege, İtalya, Türkiye, YunanistanArticle6950631303-5290