Boz, NevfelGür, Bekir S.2021-09-212021-09-212021-05-20https://doi.org/10.24955/ilef.933195http://hdl.handle.net/20.500.12575/74848İletişim programlarının akademik kimliğine ışık tutmayı amaçlayan bu çalışma kapsamında, öğretim üyelerinin doktora alanları ile doktora yaptıkları ve çalıştıkları üniversiteler karşılaştırılmıştır. Böylece, alanlar ile üniversiteler arası hareketlilik ilk defa analiz edilmiştir. Ayrıca iletişime ilişkin olarak daha önceki çalışmalarda değinilmeyen, akademik içten beslenmeye (inbreeding) ilişkin mevcut durum ortaya çıkarılmıştır. Araştırmanın hedef kitlesi, Türkiye’deki tüm iletişim programlarında çalışan öğretim üyeleridir. Araştırma verileri, Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Akademik arama motoru yardımıyla elde edilmiştir. Türkiye’de 67 üniversitede bulunan 72 yüksekokul ve fakültelerdeki tüm iletişim programlarında çalışan 1173 öğretim üyesi (598 doktor öğretim üyesi, 262 doçent, 313 profesör) çalışmaya dâhil edilmiştir. Veriler, nicel içerik analiziyle çözümlenmiştir. Çalışmada, 1992 yılından önce kurulan (I. Dalga) üniversitelerin (İstanbul, Marmara, Anadolu, Ankara, Ege, Selçuk ve Gazi), ülkenin her tarafındaki iletişim programlarını besledikleri tespit edilmiştir. 1992 yılından sonra kurulan (II. Dalga) üniversitelerin de doktora mezunu vererek hem kendilerini hem de bazı vakıf üniversitelerini besledikleri görülmüştür. Alan bazında yapılan analizlerde, iletişim programlarında çalışan öğretim üyelerinin beşte dördünün iletişim alanında doktoraya sahip olduğu tespit edilmiştir. Türkiye geneli iletişim programlarında çalışanların %29’u doktora yaptıkları kurumda çalışırken, birinci dalga üniversitelerdeki iletişim programlarında bu oran %67-%88 arasında bulunmuştur. Sonuçta, yeni programların iletişimci olmayanlara, eski programların ise kendi mezunları olmayanlara karşı nispeten kapalı bulunduğu tespit edilmiştir.trİletişimin kimliğiİnsan Kaynağı hareketliliğiİnterdisiplinerlikArticle819342458-9209