Mazanoğlu, Emine Seda Çağlayan2022-01-112022-01-112018http://dx.doi.org/10.33171/dtcfjournal.2018.58.1.38http://hdl.handle.net/20.500.12575/77032William Shakespeare’in Measure for Measure oyunu (1603), on sekizinci yüzyıldan bu yana problem oyunu olarak sınıflandırılmaktadır. Ancak bilim insanları ve eleştirmenler, oyunu problem oyunu yapan özellikler konusunda farklı fikirler sunmuşlardır. Oyundaki edebi tür problemi, oyunun üslubundaki belirsizlik ve okuyucuyu/izleyici tatmin etmeyen sonu, oyunu problem oyunu yapan özellikler olarak incelenmiştir. Bu makalenin amacı, Measure for Measure oyununu adalet konusunun ele alınışı açısından problem oyunu olarak incelemektir. Dük’ün yokluğu sırasında yönetimi devralan Angelo, merhamet ilkesini yok sayarak kanunları katı bir şekilde uygular ve adaleti kötüye kullanır. Dük ise ülkede artan yozlaşmayı engellemek yerine izler ve oynadığı oyunlarla vatandaşlarını kendi çıkarı için kullanır. Dolayısıyla, Angelo’nun adaleti kötüye kullanması kanunlarla ilgiliyken, Dük, vatandaşlarının adalet duygusunu yok eder. Buna bağlı olarak, kanunların uygulanmasında kanunun ruhunun yeri ve Dük’ün dolaylı ancak aktif bir şekilde olaya dâhil olurken geri planda kalmayı istemesi konularında seyircinin/okuyucunun kafasında oluşan sorular Measure For Measure oyununu problem oyunu yapan özellikler olarak incelenecektir.enProblem OyunuShakespeareKanunAdaletArticle5801