AB ortak ticaret politikasına uyumun hızlandırılmasında Türkiye'nin yeni nesil serbest ticaret anlaşmalarının rolü
No Thumbnail Available
Date
2016
Authors
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Sosyal Bilimler Enstitüsü
Abstract
Türkiye‟nin Bölgesel Ticaret Anlaşmaları akdetme sürecine dahil olması, AB ile Gümrük Birliği‟nin (GB) tesis edilmesiyle başlamıştır. GB‟nin gerekliliği olarak Türkiye tarafından üstlenilmeye başlanan ancak karar sürecinde yer alınmayan AB‟nin Ortak Ticaret Politikası (OTP), 1996 yılından itibaren AB‟nin Türkiye‟nin dış ekonomik ilişkileri üzerinde bir hegemonik etki yapmaktadır. OTP‟nin diğer unsurlarının yanı sıra özellikle AB‟nin Serbest Ticaret Anlaşmalarının (STA) üstlenilmesi süreci, bu etkinin temel kaynağı haline gelmiştir. Bu durum, 2000‟li yılların ikinci yarısından itibaren Yeni Nesil STA‟lar kavramının ortaya çıkışıyla değişmeye başlamıştır. Yeni Nesil STA‟ların düzenlediği alanların genişliği ve hükümlerinin etkisi, ülkeler arasındaki temel ticari ve ekonomik mekanizma haline gelmesine yol açmıştır. Türkiye‟nin Yeni Nesil STA‟lara geçiş süreci ortaya giderek ağırlaşan bir sorun çıkarmıştır. Bunun nedeni, tarafların Yeni Nesil STA‟larının içeriğinin, AB ile sadece mal ticaretini düzenleyen ve kendilerinin hukuki kaynağını teşkil eden GB‟nin çerçevesini geride bırakmasıdır. Bu durumun tepe noktasını sembolize eden Transatlantik Ticaret ve Yatırım Ortaklığı‟nın (TTYO) dışında kalma endişesi, Türkiye‟nin AB‟nin üzerinde yarattığı asimetrik yükümlülükler ve hegemonik etki yaratan GB‟yi sorguladığı bir ortam yaratmıştır. Ayrıca, GB‟nin başından beri mevcut bulunan sistemsel ve ticari nitelikteki sorunların çözülememesi, 2015 yılında bu sorgulama sürecinin GB‟nin feshine kadar gidebilecek şekilde tırmandırılmasına yol açmıştır. AB‟nin de artık sorunları görmezden gelemeyeceğini kabulü neticesinde, 2015 yılında “Gümrük Birliğinin Güncellenmesi” müzakerelerine başlama kararı alınmıştır. Önümüzdeki birkaç yıl, Türkiye‟nin gelecekte dış ekonomik ilişkilerinin yürütülmesine esas teşkil edecek önemdeki “Gümrük Birliğinin Güncellenmesi” ve “Türkiye‟nin TTYO‟ya katılımı” çalışmalarının beraber yürütüldüğü zorlu süreç olacaktır. Bu nedenle, Türk bürokrasisinin ve karar alıcılarının müzakere pozisyonlarını ivedilikle gözden geçirmeleri gereken bir döneme girilmiştir.AbstractTurkey‟s inclusion to the phenomenon of Regional Trade Agreements started with its conclusion of the Customs Union with the EU. Since 1996, in line with the obligation of undertaking of the Common Commercial Policy (CCP) of the EU without taking part in its decision making procedures resulted in increasing level of hegemonic effect of the EU‟s on Turkey‟s foreign economic relations. Apart from the other elements of the CCP, particularly the process of undertaking the Free Trade Agreements (FTA) of the EU, stands as the main factor of this hegemony. Since the midst of 2000, this started to change due the rise of the concept of “New Generation FTA‟s”. With their far reaching contexts and the competence of the provisions, New Generation FTA‟s turned out to be the fundamental commercial and economic mechanism between the countries. Turkey‟s shift towards acting New Generation FTA‟s commenced simultaneously with the EU, but it also created an ever increasing difficulty. The reason for this difficulty is the overwhelming degree of the context New Generation FTA‟s over the Customs Union which constitutes the legal basis for them with a limited scope solely regulating the trade in goods. Concerns about being excluded from the Transatlantic Trade and Investment Partnership symbolizing the culmination point of this, generated an atmosphere where CU is being argued by Turkey because of its asymmetrical burdens and hegemonic effects. As well as these, failure in solving the systematical and commercial disputes that have been continuing since the initiation of the CU, forced Turkey to escalate this process up to a level of terminating it in 2015. The EU realizing the fact that the issue had reached a level where ignorance does not count, negotiations on the “Update of the Customs Union” was initiated in 2015. The forthcoming years will be a complicated period for Turkey since the two processes, “Update of the Customs Union” and “Participation to the TTIP” will be conducted simultaneously. Those may have utmost importance for shaping the future of Turkey‟s foreign economic relations. Throughout this new period that has already commenced, Turkish burocracy and decision makers will have to reconsider their standard negotiation approaches.
Description
Keywords
Ticaret