20. Yüzyıl İspanya dış politikası ve Avrupa Birliği üyeliğinin İspanyol dış politikasına katkıları
Abstract
İspanya’nın 20. Yüzyıl boyunca dış politika düzlemindeki en büyük çabası,
yüzyıllar süren siyasi ve zihni içedönüklüğün sonucu olarak kendisini içinde bulduğu
bağlamsızlık ve izolasyondan kurtulmak ve uluslararası sahnede saygın bir oyuncu
olarak yerini almak olmuştur. Bu çaba kapsamında, bir yandan Latin Amerika ve
Akdeniz havzasında nüfuzunu genişletmeye ve bölge ülkeleriyle işbirliği
mekanizmaları kurmaya çalışırken, diğer yandan Batı dünyası içindeki güç
merkezleri arasındaki rekabet ve uyuşmazlıklarda dengeli bir noktada kalmanın
çabasını vermiştir. Ancak 20. Yüzyıl İspanyol dış politikasının asıl büyük problemi,
İspanya’nın Avrupalılık çatısı altına kabulünü sağlamak olmuştur. Bu çerçevede
gerek Franco rejimi, gerekse de demokratik hükümetler, farklı dünya görüşleri ve
yaklaşımlar çerçevesinde de olsa Avrupa bütünleşmesinde yer almanın ve onu ulusal
çıkarlar çerçevesinde dönüştürmenin gayretini göstermişlerdir. İspanya’nın AB
üyeliği ve bu bağlamda dış politikasının Avrupalılaşması sürecinde çeşitli inişli
çıkışlı dönemler yaşansa da, her iki taraf açısından da kârlı bir etkileşim meydana
gelmiştir. Avrupa, İspanya’nın geniş jeopolitik hinterlandına erişme kolaylığı
edinirken, İspanya da bağlamsızlık ve izolasyon endişelerinden önemli ölçüde
kurtulmuş ve Batı dünyası içinde “normal” bir ülke olarak kendini kabul ettirmiştir.
Main foreign policy challenge of Spain in 20th Century was recovering
from irrelevancy and isolation, which was the result of centuries-old political and
mental introversion, as well as claiming the position of a reputable actor on
international platforms. In this context, while trying to expand influence and forge
cooperation mechanisms in Latin America and the Mediterranean basin, Spain also
struggled to stay in a balanced point among competition and disputes between
Western powers. However, the essential problem for Spanish foreign policy in the
20th Century was to ensure its European identity to be acknowledged. Both Franco
regime and democratic governments, even though from different world views and
attitudes, all strived to be included in European integration process and to transform
it in the context of Spanish national interests. Although there were periods of ups and
downs during EU membership of Spain and Europeanization of its foreign policy, a
rewarding interaction occured between two sides. Europe gained the means of easily
reaching the wide-ranging geopolitical hinterland of Spain, while Spain relieved of
its anxiety about irrelevancy and isolation, as well as establishing itself a “normal”
country in the Western world.